The Sister Diary

Today is my day! วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบ 37 ปี โชคดีที่เป็นช่วงที่นักศึกษาสอบกลางภาคและฉันไม่ต้องคุมสอบจึงลางานขับรถมาพักผ่อนที่เชียงราย ก่อนเข้าที่พักแวะกินเค้กใน English Garden ของร้านกาแฟชื่อดัง "ชีวิตธรรมดา" ที่หลายๆ สื่อแนะนำว่าบรรยากาศดี สมัยนี้การจะกินเค้กซักชิ้นไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรเลย ร้านที่ขายเค้กมีอยู่ดาษดื่นต่างจากสมัยเมื่อฉันยังเด็ก เค้กถือว่าเป็นขนมหวานที่พิเศษมาก ในปีหนึ่งจะได้กินเค้กแค่สองวาระคือในวันปีใหม่กับวันเกิด (ซึ่งหมายถึงวันเกิดของฉันกับน้องชายและวันเกิดเพื่อนๆ ที่จัดงานเลี้ยงเท่านั้น ไม่มีเค้กสำหรับวันเกิดผู้ใหญ่) เค้กสมัยก่อนก็ไม่ได้อร่อยมากมายนักเมื่อเทียบกับเค้กสมัยนี้ แต่มันกลับเป็นสัญลักษณ์แทนช่วงเวลาแห่งความรื่นเริงสุขสันต์ได้ชัดเจนกว่า บางทีฉันก็อยากให้สิ่งต่างๆ ในโลกมันพัฒนาช้ากว่าที่เป็นอยู่ อยากให้หลายๆ อย่างยังคงความยากที่จะเข้าถึงไว้บ้างเพื่อที่มันจะได้มีความพิเศษ ฉันนึกถึงภาพตัวเองกับน้องชายตอนเด็กๆ ที่ตั้งตารอกินขนมเค้กวันเกิดพลางจัดการเค้กที่อยู่ตรงหน้า... สุขสันต์วันเกิดกัลยา

ตำบลดอนแก้วนี่มีระบบการแยกขยะเหมือนกัน ขยะต่างประเภทมีวันกำหนดเก็บต่างกัน โดยขยะเปียก เศษอาหารคุณลุงจะมาเก็บทุกเช้าวันจันทร์-พุธ-ศุกร์ ส่วนขยะแห้งเก็บทุกเช้าวันอาทิตย์ การมีระบบแบบนี้ แม้จะไม่เข้มงวดเท่า แต่ก็ทำให้คิดถึงชีวิตที่ญี่ปุ่น... เรื่องสุดเซ็งในวันนี้เกี่ยวกับการทิ้งขยะเนี่ยแหละ คือฉันลืมวางขยะไว้หน้าบ้านเมื่อคืนแล้วยังตื่นสายเป็นสัปดาห์ที่สามแล้ว ตอนนี้ถุงขยะอ้วนพีมาก  (- -")

ความน่ารักของมหาวิทยาลัยเอกชนเล็กๆ อย่าง ม.พายัพ คือกิจกรรมต่างๆ ดำเนินรายการอย่างรวดเร็ว เรียบง่าย ไม่มากพิธีรีตอง อย่างงาน "รับขวัญบุนนาค" ที่เริ่มตั้งแต่บ่ายสามวันนี้ ซึ่งเป็นงานต้อนรับนักศึกษาใหม่อย่างเป็นทางการก็เสร็จสิ้นพิธีการผูกข้อมือนักศึกษาและเลี้ยงขันโตกตอนห้าโมงเย็น เร็วกว่ากำหนดการเป็นชั่วโมง ดนตรีที่จัดมาแสดงบนเวทีก็ใช้วงจากคณะดุริยางคศิลป์ที่ผ่านการออดิชั่น ไม่ได้ไปจ้างนักร้องอาชีพที่ไหน ฉันว่าบรรยากาศแบบนี้อบอุ่นดี อาจจะด้วยเพราะว่าตัวเองไม่ค่อยชอบอะไรที่เอิกเกริกเป็นทุนอยู่แล้ว... ช่วงค่ำมีการจัดประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัย กิจกรรมที่จริงๆ แล้วฉันไม่ค่อยนิยมชมชอบ มองไม่เห็นประโยชน์ซักเท่าไหร่ แต่ก็อยู่ดูรอบแรกที่ให้เด็กๆ ดาวเดือนจากแต่ละสาขามาแนะนำตัว เพื่อเชียร์น้องพีช-น้องมีน สาขาเรา... เด็กบางคนก็มีบุคลิกดี พูดจาฉาดฉาน แต่หลายๆ คนไม่ค่อยมีความมั่นใจเท่าไหร่ ก็หวังว่าการประกวดจะช่วยพัฒนาบุคลิกภาพของเด็กผู้เข้าประกวดได้บ้างนะ เพิ่งสังเกตว่าเด็กชุดไทยคือณัฐธยาน์กับจิรายุ เดี๋ยวนี้หน้าฉันเป็นยูเชพไปแล้วเหรอ

กลับมาที่โต๊ะทำงานหลังจากสอนวิชา Business 3 เสร็จตอนเที่ยงครึ่ง ถึงกับสตั๊นท์ไป 3 วิกับของกินที่วางเต็มโต๊ะ (มียำวุ้นเส้นกับขนมจีบ) พร้อมกับข้อความ... เอิ่มมม มากไป แต่ถึงยังไงก็รู้สึกขอบคุณเป็นที่สุด น่ารักๆ ตลกอ่า... จากคนที่คุณก็รู้ว่าใคร ชั้นเรียนวันนี้ JC462 ทีแรกจะสอบย่อยครั้งที่ 2 แต่ฝนกระหน่ำแต่เช้าจนมีเด็กมาเรียนแค่ครึ่งห้องจึงต้องเลื่อนไปสอบวันอังคารหน้า สำหรับวันนี้จึงเปลี่ยนมาฝึกสนทนาในหัวข้อบริการสปากัน JC451 ฝึกล่ามในเนื้อหาที่เกี่ยวกับฝ่ายควบคุมการผลิต

เห็นข่าวภาพยนตร์ "เสวียนจ้าง บุรุษพุทธานุภาพ (Xuan Zang)" ตั้งหลายอาทิตย์ก่อนที่จะเข้าฉายในโรงหนัง SF ก็ปักหมุดทันทีว่าจะพลาดไม่ได้ ที่เชียงใหม่หนังเรื่องนี้มีฉายที่เมญ่าที่เดียวเท่านั้น ตอนกลางวันเข้าไปเช็ครอบฉายประจำสัปดาห์ในเว็บของ SF Cinema Maya ปรากฏมันเขียนว่าเสวียนจ้างจะเข้าฉายวันที่ 15 ก.ย. เขียนไว้แค่วันเดียวในขณะที่เรื่องอื่นเขียนรอบฉายไว้ทั้งสัปดาห์ ฉันเลยตัดสินใจไปดูรอบ 20:50 เพราะกลัวว่าหนังจะฉายแค่วันเดียวจริงๆ พลาดวันนี้ก็อาจจะพลาดเลย แต่พอไปถึงโรงหนังและสอบถามแล้วปรากฏว่าฉายทั้งสัปดาห์ โธ่เอ๊ย จะเขียนให้มันชัดเจนหน่อยก็ไม่ได้ ด้วยเหตุนี้ก็เลยกลับถึงบ้านเอาเกือบเที่ยงคืนเพราะหนังจบห้าทุ่ม Huang Xiaoming เป็น Xuan Zang แต่ยังไงก็ต้องบอกว่าเป็นหนังที่ประทับใจมากเรื่องหนึ่ง ทั้งที่เนื้อเรื่องไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการเล่าเรื่องการเดินทางจากจีนไปอินเดียของพระภิกษุหนุ่มชาวจีนชื่อ "เสวียน จ้าง" หรือที่คนไทยเรารู้จักกันในชื่อพระถังซัมจั๋ง (นำแสดงโดย หวง เสี่ยวหมิง หล่อมากกกก) บนเส้นทางสายไหมที่ทั้งงดงามอลังการไปด้วยภูมิประเทศที่ยิ่งใหญ่และแปลกตา ท...

ถึงแม้ "ราอี" จะแผ่อิทธิพลมาถึงเชียงใหม่ทำให้ฝนตกหนักแต่เช้าและต่อเนื่องไปทั้งวัน ก็ไม่ทำให้เปลี่ยนความตั้งใจที่จะดูหนัง "แฟนเดย์" ที่นำแสดงโดยน้องมิว นิษฐา นางเอกที่ยิ้มได้น่ารักมั่กมาก หนังทำออกมาได้เรียลดี ทั้งการสะท้อนภาพชีวิตออฟฟิศในเมืองหลวง ทั้งการสะท้อนความเป็นมนุษย์ปุถุชนคนธรรมดาที่แม้จะรู้ว่าอะไรควรไม่ควรแต่ก็มักหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ เหมือนที่นางเอกรู้ตัวว่ากำลังกิ๊กกับคนมีเจ้าของแล้วแต่ก็ไม่ยอมถอนตัว ก็แหมถ้ามีคนหล่อ สถานะทางสังคมและฐานะดีอย่างงั้น (ตุ้ย ธีรภัทร) มาชอบก็คงมีน้อยคนนักที่อดใจได้ไม่หวั่นไหว แต่ในตอนท้ายของเรื่องนางเอกแสดงท่าทีลังเลที่จะกิ๊กต่อ ซึ่งเป็นผลมากจากการที่นางเอกความจำเสื่อมและโดนหลอกว่าเป็นแฟนกับผู้ชายที่ดูไม่เข้าท่าอย่างพระเอก (เต๋อ ฉันทวิทย์) 1 วัน วันนั้นเป็นวันที่เธอได้พบกับผู้ชายที่รักเธออย่างจริงใจ แต่พอรุ่งขึ้น เมื่อความทรงจำเธอหวนคืนมา เธอก็ลืมเรื่องแฟนหนึ่งวันของเธอหมด จะมีหลงเหลือก็แต่ความรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่า "ความรัก" ผุดขึ้นมาเวลาที่เห็นตุ๊กตานั่งขอบแก้วที่หยอดมาได้ เห็นคลิปของตัวเองที่ถ่ายไว้ในวันนั...

อาจารย์ทุกคนได้ช่วยตรวจทานข้อสอบกลางภาคให้จนครบแล้ว ฉันตั้งใจจะส่งห้องพิมพ์วันนี้เลยแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ส่งเพราะสอน 3 วิชาและช่วงพักระหว่างวิชาก็มีนักศึกษา (คือเสาวลักษณ์กับฤทัย) มาปรึกษางานวิจัย (ซึ่งตัวอย่างประโยคที่เด็กสองคนเอามาให้ดูวันนี้ทำให้มองเห็นหนทางจะทำต่อแล้ว ค่อยเบาใจหน่อย) พรุ่งนี้จะต้องส่งให้ได้จะได้เร็วกว่าคนอื่นซักนิดก็ยังดี หลีกเลี่ยง traffic jam ชั้นเรียนวันนี้ JC461 สอนเรื่องบริการสปาอีกครั้ง เน้นเรื่องการนวดเพราะธุรกิจสปาของไทยมีการนวดเป็นพระเอก JC451 วันนี้แนะนำคำศัพท์เกี่ยวกับฝ่ายควบคุมการผลิตที่ฉันเคยทำงานอยู่ก่อนไปเรียนโท ทำให้สามารถอธิบายคำศัพท์เกี่ยวกับงานพวกนี้ได้แบบไม่ต้องเปิดตำราอะไรเลย (ขณะสอน) มันมาจากอินเนอร์ที่สะสมประสบการณ์มาเต็ม อธิบายพวก 3ㇺ, FIFO, Just In Time, LCL-FCL, ETD-ETA เพลินมากถึงมากที่สุด JC341 ให้นักศึกษาแปลการ์ตูน 4 ช่องซึ่งมีคำเลียนเสียงธรรมชาติเยอะ เด็กๆ ต้องคิดว่าเสียงนี้คนไทยจะได้ยินว่าอย่างไร ซึ่งเสียงที่เด็กๆ คิดและพูดออกมาตลกดีทีเดียว แล้วเวลาที่ใช้ในการเรียนวันนี้ก็ลงตัว กำลังพอดีสำหรับการแปลและนำเสนอ คงเพราะวันนี้ไม่มี...

ฝนตกหนักแต่เช้า ได้ข่าวว่าพายุเข้าอยู่ในแถบภาคอีสานและเหนือ ดีที่ตัวเองมีรถยนต์ใช้ทำให้ออกนอกบ้านได้เมื่อไหร่ก็ได้โดยไม่เปียก เห็นใจคนขี่มอเตอร์ไซค์เหมือนกัน ตกหนักอย่างนี้คงออกบ้านไม่ได้ ถ้าออกบ้านไปแล้วเจอฝนกลางทางซ้ำร้าย คงจะเปียกและหนาวหนักมาก... ถนนขาวไปด้วยละอองน้ำจนมองทางได้ไม่ชัด ต้องค่อยๆ ขับไปมหาลัยอย่างระมัดระวัง... วันนี้โชคดีที่ไม่มีวิชาสอนตอนเช้าไม่งั้นอาจต้องนั่งรอนักศึกษาเก้อเนื่องจากฝนตกหนักจน นศ. มาเรียนไม่ได้ ชั้นเรียนวันนี้ JC492 นักศึกษาเอาประโยคตัวอย่างที่เก็บได้มาให้ดู บางคน เช่น วิภาดา จริยา หามาได้มากพอสมควรแล้ว แต่อีกหลายคนยังหาไม่ค่อยได้เท่าไหร่ เช่น ฤทัย จุติพร เสาวลักษณ์... เจ้าเสาวลักษณ์นี่น่าห่วงกว่าใครเพราะยังตกลงปลงใจเรื่องขอบเขตที่ชัดเจนที่จะเก็บตัวอย่างประชากรไม่ได้ เลยแนะนำวิธีค้นหาประโยคตัวอย่าง ฯลฯ แล้วให้ไปหามาให้ดูโดยด่วนเพราะเวลาเหลือน้อย... เพิ่งจะรู้จากนักศึกษากลุ่มวิจัยสายภาษาซึ่งอยู่ในความดูแลของฉันทำงานได้คืบหน้ากว่ากลุ่มวิจัยสายสังคมวัฒนธรรม อาจเป็นเพราะคอยติดตามและให้คำปรึกษาอย่างใกล้ชิดมาก แต่ก็หวังว่างานของนักศึกษาจะไม่เพียงแค่คลอดไ...

ละคร "เลือดรักทระนง" นี่ชนะเลิศจริงๆ คือตรึงคนดูไว้กับหน้าจอได้ อย่างน้อยก็คนดูอย่างฉันละ ก็ขนาดนั่งทำงานที่โต๊ะชั้นล่างมาตั้งแต่เช้ายันค่ำไม่คิดจะลุกไปไหนจนกว่างานจะเสร็จ กลับต้องยอมลุกจากหน้าคอมไปนั่งโซฟาดูทีวีอย่างเป็นเรื่องเป็นราว มีละครไม่กี่เรื่องจริงๆ ตั้งแต่ดูมาที่ทำให้ฉันมีอาการแบบนี้ เท่าที่พอจำได้ก็มี "คุณชายปวรรุจ" "ชาติพยัคฆ์" "เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ" บทละครคงเป็นส่วนสำคัญมากอย่างหนึ่งที่ทำให้ละครปังหรือไม่ ฉันเพิ่งรู้ว่าทั้งเพียงชายฯ กะ เลือดรักฯ ที่ติดงอมแงมในปีนี้ต่างก็เขียนบทโดยคุณ "ดนยา ทรัพย์ยิ่ง" ฝีไม้ลายมือ ฝีปากกาสุดยอดจริงๆ รู้ทางคนดู ต่อไปจะดูละครจะต้องดูว่าใครเป็นคนเขียนบท ผู้กำกับ ผู้จัดด้วยละล่ะ จะได้พอเดาได้ก่อนว่ามันจะสนุกรึเปล่า

ที่จริงเจมส์ มาร์มาเซ็นทรัลแอร์พอร์ทเมื่อเย็นนี้ ทีแรกก็ว่าจะไปดูน้องตี๋แล้วไปกินข้าวเย็นกับเพื่อนๆ หรอกแต่นั่งแต่งข้อสอบกลางภาคติดพันอยู่ตั้งแต่เช้ายันเย็นเลยตัดสินใจไม่ไปละทั้งสองรายการ... ช่วงนี้งานเยอะมากซะจนวันหยุดเสาร์อาทิตย์ไม่ได้หยุด ทำงานติดต่อกันมาสองสามสัปดาห์แล้ว ทำงานแทบทุกที่ทุกเวลาจะมีได้พักบ้างก็ตอนกิน ตอนนอน ตอนทำธุระ กะตอนดูละครคืนวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ ซึ่งน่าจะเรียกได้ว่าเป็นความบันเทิงอย่างเดียวที่พอมีเวลารับชมได้ (แต่หลายๆ ครั้งก็ดูแบบทำงานไปด้วย) พูดถึงเรื่องการดูละคร ถึงแม้สมัยนี้จะมียูทูปให้ตามดูย้อนหลังได้ แต่ฉันก็ยังชอบดูสดหน้าจอ เพราะการได้ตั้งหน้าตั้งตารอดูละครที่ชอบแบบสดๆ ในวันเวลาที่ออกอากาศ (เหมือนสมัยก่อนยุคมิลเลเนียม) ช่วยเหยาะความตื่นเต้นเล็กๆ น้อยๆ ให้กับชีวิตที่ง่ายไวจนขาดแคลนเสน่ห์ และยังแสดงว่าละครเรื่องนั้นสนุกจริง (อย่างน้อยก็สำหรับฉัน)​ เขียนน้ำท่วมทุ่งซะมากมาย เนื้อๆ คือวันนี้รอดูพี่รามกับกระถิน พระเอกขี้อ้อยกับนางเอกขี้อิหยังวะใน "เลือดรักทระนง" มาทั้งวัน แต่พอใกล้จะฉายฝนดันตก สัญญาณโทรทัศน์ก็อ่อนแอสิ้นดี ขาดๆ หายๆ ไปหลายช่วงตอ...

จิตใจคนเรานี่มันไม่ค่อยจะนิ่ง คอยแต่จะฟูๆ แฟ่บๆ อยู่ตลอดเวลา ขนาดไม่ได้มีเหตุการณ์สำคัญหรือใหญ่หลวงอะไรใจก็ยังหาเรื่องซัดส่ายไปเรื่อย วันนี้ในวิชาการแปล ตอนเฉลยคำแปลบทพูดในภาพยนตร์โฆษณา Toyota Doraemon ฉันเห็นนักศึกษาบางคนทำหน้าไม่ค่อยเชื่อ ไม่ค่อยเห็นด้วยกับคำแปลที่เฉลย แค่นั้นก็เก็บเอามาคิดวนเวียนอยู่ในหัวว่าทำไมเด็กถึงไม่เห็นด้วยจนเย็นจนค่ำ ทั้งที่จริงเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก ทำไมเราจะต้องหวังให้ทุกคนเห็นด้วยกับเราไปหมดล่ะในเมื่อแต่ละคนมีความคิดเห็นแตกต่างกัน ถ้าเรารับฟังความคิดเห็นของเขาแล้วมันไม่ใช่และเขาไม่พอใจก็เป็นเรื่องของเขาไหม เก็บมาใส่ใจทำไม... การรักษาใจให้นิ่งสงบนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย 人に嫌われてもいいよ。 ชั้นเรียนวันนี้ JC461 นักศึกษาจาก 金城学院大学 มาสอนเรื่องบริการสปาให้ โดยช่วงแรกเป็นการแนะนำบริการสปาในญี่ปุ่น หลังจากนั้นจึงเป็นการฝึกสนทนา ซึ่งนักศึกษาเตรียมเนื้อหาที่จะสอนมาอย่างดี โดยภาพรวมทำได้ดีโดยเฉพาะตอนฝึกบทสนทนาและแสดงบทบาทสมมุติ แต่ก็มีส่วนที่ต้องปรับปรุงคือในการอธิบายธุรกิจสปานักศึกษาใช้คำยากอธิบายและไม่มีฟุริกานะในเนื้อความที่ฉายเป็นสไลด์ให้ด้วย JC451 วันนี้ให้ฝึกการ...

นักศึกษาในชั้นเรียน Linguistics ถามขณะที่ฉันบรรยายอยู่ว่า "อาจารย์ชอบสวดมนต์เหรอคะ" "เปล่า ไม่ค่อยได้สวดหรอก ทำไมเหรอ" ฉันถามกลับ "เสียงอาจารย์ก้องและนิ่มเหมือนเสียงสวดมนต์ ฟังแล้วจะหลับ" จะเปลี่ยนโทนเสียงของตัวเองก็ไม่ได้และก็ไม่อยากเปลี่ยนด้วยเพราะงั้นถ้านักศึกษาจะหลับก็ต้องหาวิธีแก้ง่วงด้วยตัวเอง สำหรับฉันพอได้ยินแบบนี้แล้วก็คิดขึ้นมาว่าในเมื่อเสียงตัวเองเหมือนเสียงสวดมนต์ขนาดนั้นก็น่าจะสวดมนต์จริงๆ เสียบ้างเผื่ออานิสงส์ของการสวดมนต์จะทำให้เกิดเรื่องดีๆ ขึ้นในชีวิตยิ่งขึ้นไปอีก อยากไปใช้ชีวิตในต่างประเทศ (โดยเฉพาะในยุโรป)โดยได้ทำงานเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัย

วันนี้น่าจะเรียกได้ว่าวันกระชับสัมพันธ์ไทย-ญี่ปุ่นเพราะสาขาจัดกิจกรรมต่างๆ โดยให้นักศึกษาไทยและนักศึกษาญี่ปุ่นทำร่วมกันตั้งแต่เช้ายันบ่ายแก่ แถมตอนเย็นฉันยังพาคณะนักศึกษาฝึกงาน นักศึกษาแลกเปลี่ยน และอาจารย์ (โดยเฉพาะจากมหาวิทยาลัยคินโจกักคุอิน) ไปลองประสบการณ์นวดแผนไทยและเที่ยวนิมมานเหมินทร์ด้วย ช่วงบ่ายเป็นช่วงเวลาปาร์ตี้กระชับสัมพันธ์ มีกิจกรรม เกมต่างๆ ให้เล่นโดยมีผู้ดำเนินรายการอยู่บนเวที งานนี้มอบหมายให้แม็กซ์ นักศึกษาปี 5 เป็นพิธีกรดำเนินรายการ คอยแปลภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาไทยให้ ซึ่งเขาก็ทำได้ดีทีเดียว ครูผู้สอนอย่างฉันก็อดปลื้มใจไม่ได้ ถึงแม้เหตุที่ทำให้เด็กเก่งขึ้นหลักๆ แล้วอยู่ที่การได้ไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่นมา 1 ปีก็เถอะ ส่วนช่วงเย็นที่พาคณะไปเที่ยวนิมมานฯ นั้นมีสมาชิกที่ทั้งหมดถึง 13 คนเป็นญี่ปุ่น 10 คนและไทย 3 คน คือ ฉัน หนูหมิว หนูมล ฉันพานักศึกษาที่สนใจนวด (มีทั้งหมด 4 คนรวมตัวฉันเอง) ไปนวด 1 ชั่วโมงที่ร้าน "ทองกวาว" ที่พี่ยีนทำงานอยู่ เสร็จแล้วจึงมารวมกับกลุ่มที่ไปเดินเที่ยวมาและไปทานอาหารเย็นร่วมกันที่ร้าน Salad Concept แล้วก็กลับ มีเรื่องนึงที่สะกิดใจคือระ...

ในที่สุดก็ถึงวันที่นักศึกษาญี่ปุ่นมาชมคลาส JC461 วันนี้เรียนสนทนาการใช้บริการเปิดบัญชีธนาคารซึ่งขั้นตอนก็เหมือนเดิมคือให้นักศึกษาเติมประโยคที่หายไปแล้วให้ฝึกอ่าน จากนั้นแสดงบทบาทสมมุติ พอมีนักศึกษาญี่ปุ่นมาเลยขอให้เป็นคู่สนทนาให้นักศึกษาไทยและให้แสดงบทบาทสมมุติหน้าชั้นเรียนด้วย บรรยากาศการเรียนดูสนุกสนาน และอาจารย์อุจิยามะที่เข้ามานั่งดูการเรียนการสอนด้วยก็ไม่ได้ทำให้เกร็งอะไร (แถมนั่งหลับด้วยในบางช่วง) ฉันคงมโนกลัวเกินไป นอกจากนี้นักศึกษาญี่ปุ่นยังบอกว่าอยากจะลองไปสปาไทยบ้าง เลยนัดแนะกันกับทั้งนักศึกษาญี่ปุ่นและไทยว่าวันพรุ่งนี้หลังงานเลี้ยงและประชุมจะพาไปร้านนวด (เพราะสปาแพงไป) และทานอาหารเย็นที่นิมมานเหมินทร์ ส่วนวิชา JC451 เริ่มเรื่องของฝ่ายจัดซื้อ เด็กๆ จำสเต็ปการสอนได้แล้วและก็มีท่าทีว่าชอบเรียนเพราะสนุก แถมยังมีความคุ้นเคยกับฉันมากขึ้นขนาดที่ซาจิโญเริ่มแซวว่า "อาจารย์ไม่พูดว่า 化 ในคำว่า 内製化 เป็น suffix เหรอคะ" แหม เด็กพวกนี้ (อมยิ้ม) รู้สึกรักเด็กๆ รุ่นนี้จริงๆ ปล. คิดถึงความละมุนละไมของความรักของพี่รามกับน้องกระถิน ติดละครขั้นเพ้อพก

บรรยากาศที่สาขาภาษาญี่ปุ่นวันนี้คึกคักมากเนื่องจากมีนักศึกษามาฝึกสอนจากสามมหาวิทยาลัยมารวมกัน ทำให้มีคนอยู่ในห้องไม่น้อยกว่า 20 แย่งกันหายใจ แย่งกันพูดคุย แต่ก็คึกคักดี ฉันมองๆ ผู้มาเยือนทั้งหลายเหล่านี้แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าอาจารย์อุจิยามะช่างมีบุคลิกคล้ายอาจารย์คาวามุระจริงๆ คือดูภายนอกก็ไม่ได้แก่หง่อมอะไรปานนั้นแต่ทำตัวเคร่งขรึม ดู 厳しい ซะจนไม่กล้าเข้าไปโอภาปราศรัยด้วย ไม่รู้พรุ่งนี้ที่นักศึกษาจะเข้าดูคลาสอาจารย์จะเข้าด้วยไหม ถ้าเข้าละก็ฉันคงเกร็งแย่ ชั้นเรียนวันนี้ JC492 นัดนักศึกษามาคุยรายบุคคลที่ห้องทำงานซึ่งนักศึกษาก็น่ารักมาตามนัดกันทุกคน พอถึงคาบเรียนก็ให้นกศึกษาเล่าแผนการดำเนินการวิจัย (บทที่ 3) ของแต่ละคนให้ฟังแล้วแนะแนวทางให้ ซึ่งเกือบทุกคนมีแนวทางที่ชัดเจนแล้วยกเว้นเสาวลักษณ์ที่ยังน่าเป็นห่วงเพราะยังไม่เห็นภาพในหัวเลยว่าจะเขียนทำนองไหน JC381 วิชาสุดหินของนักศึกษาที่ไม่น่าเชื่อว่าแม้แต่ซาจิโญที่อยากเรียนมากยังมาขอดร็อป ฉันเลยพยายามปรับแนวการสอนให้ practical มากขึ้น มีแบบฝึกหัดมากขึ้น ก็หวังว่านักศึกษาจะมีกำลังใจในการเรียนมากขึ้น เพี้ยง

นักศึกษาจากมหาวิทยาลัย Kinjo Gakuin Daigaku นาโกย่าที่จะมาฝึกสอนที่สาขามาถึงเชียงใหม่เมื่อหัวค่ำวันนี้ ฉันได้ไปทานอาหารเย็นต้อนรับเด็กๆ ที่ร้านลำนี้ตี้ขัวแดงร่วมกับอาจารย์มิโฮะโกะ ในคณะนี้มีอาจารย์หนึ่งคนคืออาจารย์อุจิยามะ (ช) นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาหนึ่งคนคือคุณอิโต้ (ญ) และนักศึกษาหญิงล้วนอีกห้าคน คือมัทสึโอกะ นารุเสะ นิวะ (ที่จะมาฝึกสอนวิชาธุรกิจบริการของเรา) นาริตะ และซาคาอิ เด็กๆ ดูน่ารักสดใสดีจริงๆ โดยเฉพาะมัทสึโอกะดูจะร่าเริงและคุยเก่งเป็นพิเศษ การที่นักศึกษาญี่ปุ่นกลุ่มนี้มาฝึกสอนในวิชาของฉันทำให้รู้สึกว่าตัวเองได้เป็นอาจารย์ของนักศึกษาชาวต่างชาติด้วย เพราะก่อนที่เด็กๆ จะมาเราได้ติดต่อกันเรื่องการเตรียมการสอนอยู่หลายครั้ง ฉันให้โจทย์กับเด็กๆ ให้ไปคิดว่าธุรกิจสปามีการบริการอะไรบ้าง น่าจะต้องพูดอะไรบ้าง ซึ่งเด็กๆ กลุ่มนี้ก็ตั้งใจมากขนาดทดลองไปสปาของจริงแล้วเขียนสคริปต์บทสนทนาออกมาให้ รู้สึกว่าการฝึกสอนของนักศึกษาชาวญี่ปุ่นกลุ่มแรกของฉันในครั้งนี้จะต้องสนุกแน่ๆ ปล. สมัครสอบวัดระดับ N1 เรียบร้อยแล้ว ปีนี้จะต้องไม่พลาด

ถ้าคิดจะบ้างานขนาดนี้ควรหัดจ่ายตลาด ตุนอาหารไว้ทำกินเองในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ไม่งั้นจะต้องหิวโซแบบวันนี้ ทั้งๆ ที่กำลังทำงานอย่างมีสมาธิกลับต้องแต่งเนื้อแต่งตัวออกไปหาอะไรกินข้างนอก จะไม่ไปก็ไม่ได้เพราะที่บ้านไม่มีเสบียงอะไรเหลือเลยแต่คนหิวจนมือสั่นแล้ว คราวนี้พอได้ออกไป กว่าจะกลับเข้าบ้านมาทำงานต่ออีกครั้งก็เสียเวลาไปแล้วตั้งชั่วโมงครึ่ง คิดจะอยู่คนเดียวและบ้างานอยู่ที่บ้านก็หัดทำกับข้าวกับปลาประทังชีวิตตัวเองให้ได้บ้างเท้อกัลยาเอ๊ย อันที่จริงตั้งแต่เมื่อคืนนี้จนถึงวันนี้มีอาการเนื้อตัวรุมๆ เหมือนจะเป็นไข้ด้วย ตอนเช้าจึงทานยาดักป่วยเอาไว้ แต่อาการก็ดูไม่ค่อยดีขึ้น ยังหวั่นว่าอาจจะเป็นลมเป็นแล้งเอา แต่พอละครเลือดรักทระนงออกเท่านั้นหละดูอาการป่วยมันหายไปเป็นปลิดทิ้ง จิตใจคงจะอินกะละครมากซะจนไม่รู้สึกเจ็บปวด เนื้อเรื่องตอนนี้ก็ดราม่าม้ากมาก จะบอกรักกันและกัน แลกของแทนใจกันอยู่ละ ก็ทำเป็นอิดออดยึกยักขอตัดสินใจแล้วค่อยตอบในวันที่พี่รามจะเดินทางกลับอังกฤษ พอถึงวันนั้นจริงๆ ก็ไม่ได้ให้เพราะเจอเล่ห์กลนางร้ายที่จ้างวานให้เด็กหัวขโมยมาวิ่งราวเอาของไป โธ่เอ๊ย ขัดใจมาก... แต่ก็นะถ้าความรักของท...

JC461 เรียนบทสนทนาและแสดงบทบาทสมมุติการให้บริการแลกเปลี่ยนเงินตรา JC451 สอบย่อยการแปลและการล่ามฝ่ายบุคคลและฝ่ายธุรการ มีทั้งสอบข้อเขียนและสอบล่ามโดยให้นักศึกษาฟังเสียงอัดบทสนทนา (ที่อาจารย์มิโฮะโกะช่วยอ่านเสียงภาษาญี่ปุ่นให้) แล้วแปลประโยคต่อประโยค ปรากฏว่านักศึกษาส่วนใหญ่แปลไม่ค่อยได้ (คนที่แปลได้ก็มีอยู่ 3-4 คนที่ไปแลกเปลี่ยนที่ญี่ปุ่นมา เช่น โย หมิว มล ต้า) คงเป็นเพราะยังตกใจอยู่เพราะไม่เคยแปลจากเสียงคนญี่ปุ่นจริงๆ ที่กำลังพูดกับคนไทยจริงๆ ฟังคำว่า 能力　เป็น 旅行　กันหลายคน ทนผลการแปลของนักศึกษาไม่ไหวเลยขอให้เด็กๆ สอบใหม่อีกครั้ง เด็กๆ ก็ดีใจที่มีโอกาสได้สอบอีก ส่วน JC341 ครั้งนี้เป็นรอบของอาจารย์มิเอะเป็นผู้สอนเลยทำให้มีเวลาพักบ้าง นอกจากงานสอน วันนี้มีเรื่องน่าหนักใจสำหรับสาขาภาษาญี่ปุ่นโดยเฉพาะหัวหน้าสาขา เพราะได้รับแจ้งว่านักศึกษาชั้นปีที่ 1 และ 2 รวม 20 กว่าคนดื่มสุราในแคมปัส คือแถวๆ หอพักในมหาวิทยาลัยตั้งแต่หัวค่ำวันอังคารซึ่งเป็นวันปลดซ็อค ปิดกิจกรรมรับน้องไปจนถึงตีสี่ของวันรุ่งขึ้น ทั้งที่กฎระเบียบก็ชี้แจงไว้อย่างชัดเจนว่าห้ามนักศึกษาดื่มสุรา ของมึนเมาภายในบริเวณมหาวิทยาลั...

อาจารย์ต้นลาต่ออีกวันเลยทำให้ฉันต้องงดชั้นเรียนภาษาศาสตร์เพื่อรับรองบริษัทจัดหางานที่เข้ามาแนะนำบริษัท... ถ้าจะพูดให้ถูกคือมาเพิ่มยอดคนหางานทำให้มีตัวเลือกที่หลากหลายสำหรับบริษัทต่างๆ ฉันเองก็เพิ่งเคยร่วมกิจกรรมรีครูทสัญจรคราวนี้นี่เอง เพิ่งรู้ว่าเขาไม่ใช่แค่แนะนำบริษัทและให้นักศึกษากรอกข้อมูลส่วนตัวให้เท่านั้น แต่ยังมีการสอบข้อเขียนวัดระดับภาษาญี่ปุ่น 30 ข้อและตั้งโต๊ะสัมภาษณ์ด้วยภาษาอังกฤษและภาษาญี่ปุ่น นักศึกษาทุกคนจะต้องผ่านการทดสอบทั้งสามขั้นตอนนี้และจะได้รับการประเมินว่าทักษะการฟังและพูดภาษาทั้งสองของแต่ละคนเป็นอย่างไร แอบเห็นคะแนนเด็กบางคนแต่ส่วนใหญ่ถ้าเด็กรู้ตัวก็จะปิดไม่ให้เห็น จากที่ได้พูดคุยกับผู้สัมภาษณ์ชาวญี่ปุ่น เขาเล่าว่าเด็กๆ ของเราส่วนใหญ่พูดเก่งคือสามารถใช้ภาษาญี่ปุ่นสื่อสารได้อย่างตลอดรอดฝั่งจนจบบทสนทนา แตกต่างจากบางมหาวิทยาลัยที่ไปมาก่อนหน้านี้ที่เด็กบางคนไม่สามารถใช้ภาษาญี่ปุ่นสื่อสารได้จนต้องเรียกล่ามมาแปลให้ ก็ถือว่าเด็กเราก็ไม่เลวเหมือนกัน แต่ก็ยังต้องพัฒนาตัวเองอีกมาก การมาของรีครูทในครั้งนี้ทำให้เด็กๆ ได้ตระหนักถึงศักยภาพที่แท้จริงของตัวเองว่าอยู่ระดับไหน...