วันนี้ฉันได้พบ "บุญ" ตั้งแต่ยังไม่รุ่งสาง
ฉันน่าจะจดความฝันทันทีที่ตื่นเพราะเรื่องราวในฝันมันเลือนไปจากความทรงจำเร็วเหลือเกิน ตอนที่เพิ่งตื่นฉันรู้สึกว่าในฝันมีรายละเอียดมากมาย แต่ตอนนี้จำได้แค่ว่าได้พบบุญ (หรือบุญมาหา?) ในที่ที่มีหนังสือเยอะๆ (ร้านหนังสือ? หรือห้องสมุด? หรือห้องนอนตัวเอง?) พร้อมกับรอยยิ้มละมุนละไม สีหน้าและแววตาเปี่ยมไปด้วยความรัก? และความปรารถนาดี (เป็นหน้าตาแบบที่เราอยากเห็นมากๆ ตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่) ดูเหมือนว่าจะมีบทสนทนาเกิดขึ้นในตอนนั้น แต่ฉันจำได้แค่ที่บุญนัดว่า "เดี๋ยวเจอกันพรุ่งนี้นะ" แล้วฉากนั้นก็หายไปสักพักก็ตัดเข้าฉากใหม่ ตัวฉันกำลังเดินเข้าไปในห้องประชุมที่มีคนนั่งอยู่เต็มไปหมด ในนั้นมี "บุญ" สวมชุด (คงจะเป็นสูท?) สีขาวดูภูมิฐานมาก บุญยิ้มให้ฉันที่เพิ่งเข้าห้องมาใหม่ด้วยสีหน้าแววตาอ่อนโยนเหมือนกับในฝันฉากก่อนหน้านี้เปี๊ยบ แต่หน้าตาฉันกลับเต็มไปด้วยความฉงน... แล้วฉันก็ตื่นแล้วก็นั่งฉงน (เหมือนตัวเองในฝัน) อยู่พักใหญ่
หลายเดือนแล้วที่ยุ่งกับงานจนไม่ได้คิดถึงบุญเลย ซึ่งก็ควรจะเป็นเช่นนั้นเพราะเราไม่ใช่แฟนกัน ไม่เคยคบกันแบบนั้น เพราะนิสัยเราสองคนเข้ากันไม่ได้ซึ่งฉันก็เข้าใจดี ถึงแม้จะเคย (หรือลึกๆ ก็อาจจะยังคง) รักบุญมาก และเพราะบุญได้จากโลกนี้ไปแล้ว ถึงแม้จะอยากเจอแค่ไหนก็ไม่มีทางจะเจอกันได้ แต่แล้วเธอก็แวะมาหาในจิตไร้สำนึกและทำให้เราต้องหวนกลับมาคิดถึงเธออีก
เธอต้องการสื่อสารอะไรกับเรารึเปล่าถึงได้มาเข้าฝันเราเป็นระยะๆ หรือเธอคิดถึงเรามาก (หรือเราคิดถึงเธอมากแบบไม่รู้ตัว?)
ฉันน่าจะจดความฝันทันทีที่ตื่นเพราะเรื่องราวในฝันมันเลือนไปจากความทรงจำเร็วเหลือเกิน ตอนที่เพิ่งตื่นฉันรู้สึกว่าในฝันมีรายละเอียดมากมาย แต่ตอนนี้จำได้แค่ว่าได้พบบุญ (หรือบุญมาหา?) ในที่ที่มีหนังสือเยอะๆ (ร้านหนังสือ? หรือห้องสมุด? หรือห้องนอนตัวเอง?) พร้อมกับรอยยิ้มละมุนละไม สีหน้าและแววตาเปี่ยมไปด้วยความรัก? และความปรารถนาดี (เป็นหน้าตาแบบที่เราอยากเห็นมากๆ ตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่) ดูเหมือนว่าจะมีบทสนทนาเกิดขึ้นในตอนนั้น แต่ฉันจำได้แค่ที่บุญนัดว่า "เดี๋ยวเจอกันพรุ่งนี้นะ" แล้วฉากนั้นก็หายไปสักพักก็ตัดเข้าฉากใหม่ ตัวฉันกำลังเดินเข้าไปในห้องประชุมที่มีคนนั่งอยู่เต็มไปหมด ในนั้นมี "บุญ" สวมชุด (คงจะเป็นสูท?) สีขาวดูภูมิฐานมาก บุญยิ้มให้ฉันที่เพิ่งเข้าห้องมาใหม่ด้วยสีหน้าแววตาอ่อนโยนเหมือนกับในฝันฉากก่อนหน้านี้เปี๊ยบ แต่หน้าตาฉันกลับเต็มไปด้วยความฉงน... แล้วฉันก็ตื่นแล้วก็นั่งฉงน (เหมือนตัวเองในฝัน) อยู่พักใหญ่
หลายเดือนแล้วที่ยุ่งกับงานจนไม่ได้คิดถึงบุญเลย ซึ่งก็ควรจะเป็นเช่นนั้นเพราะเราไม่ใช่แฟนกัน ไม่เคยคบกันแบบนั้น เพราะนิสัยเราสองคนเข้ากันไม่ได้ซึ่งฉันก็เข้าใจดี ถึงแม้จะเคย (หรือลึกๆ ก็อาจจะยังคง) รักบุญมาก และเพราะบุญได้จากโลกนี้ไปแล้ว ถึงแม้จะอยากเจอแค่ไหนก็ไม่มีทางจะเจอกันได้ แต่แล้วเธอก็แวะมาหาในจิตไร้สำนึกและทำให้เราต้องหวนกลับมาคิดถึงเธออีก
เธอต้องการสื่อสารอะไรกับเรารึเปล่าถึงได้มาเข้าฝันเราเป็นระยะๆ หรือเธอคิดถึงเรามาก (หรือเราคิดถึงเธอมากแบบไม่รู้ตัว?)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น