สุโขทัย vs เมืองทอง

เมื่อค่ำนี้ไปดูการแข่งขันฟุตบอลระหว่างทีมสุโขทัยเอฟซีกับเมืองทองยูไนเต็ด (ซึ่งเป็นนักเตะทีมชาติยกทีม) มา นานๆ ทีจะมีฟุตบอลแมทช์ใหญ่ๆ ทีมท็อปๆ มาเตะที่สนามทุ่งทะเลหลวงสเตเดี้ยม คนสุโขทัยจึงตื่นเต้นมาเชียร์กันจนแน่นสนาม ฉันและครอบครัวของน้องชายยังไปรอดูตั้งแต่บ่ายสามโมง (ซึ่งแดดร้อนมากกก) เพราะกลัวว่าไปช้าจะไม่มีที่นั่ง (ทั้งที่มันฟิกซ์ที่นั่งไว้ในตั๋วแล้วแต่ในความเป็นจริงแทบหาคนนั่งตามที่ที่ระบุไม่ได้เลย เพราะดูเหมือนว่าเขาจะขายตั๋วเกินจำนวนที่นั่งตามสไตล์พี่ไทย 😔 มันก็จะวุ่นวายๆ นิดนึง)

เกมนี้สนุกมากๆ แม้จะรู้กันอยู่แล้วว่าเมืองทองเป็นทีมเก่งที่สุดในประเทศเพราะนักเตะเป็นทีมชาติและมีรูปร่างสูงใหญ่กันทุกคน แต่ฝีมือของนักเตะค้างคาวไฟ สุโขทัยเอฟซีก็ไม่ได้ขี้เหร่ รับบอลต่อบอลกันได้ดีมาก รู้สึกจะดีกว่าตอนแข่งกับบุรีรัมย์คราวที่แล้วด้วย จะอ่อนอยู่ก็ตรงเทคนิคการยิงประตูที่ดูยังไม่ค่อยแม่นเท่าไหร่ ทั้งสองทีมผลัดกันรุกผลัดกันรับมาตลอดจนกระทั่งช่วงปลายของครึ่งแรกเมืองทองก็ตีไข่แตกนำเราไม่ก่อนและซ้ำอีกหนึ่งประตูก่อนหมดเวลา ตอนนั้นกองเชียร์เริ่มหงอยไป นักเตะก็น่าจะเหมือนกันเพราะช่วงต้นครึ่งหลังนักเตะสุโขทัยฟอร์มแผ่วลง แต่สักพักเกมก็กลับมาเข้มข้นอีกจนในที่สุดช่วงปลายครึ่งหลังสุโขทัยก็ทำประตูได้สองประตูโดย คาตาโนะ ฮิโรมิจิ เบอร์ 4 ทำให้จบเกมที่เสมอกัน 2 ต่อ 2 😄🙌⚽ เหล่ากองเชียร์สบายใจกลับบ้านกันได้ด้วยความฟิน ถึงแม้ไม่ชนะแต่เตะกับเมืองทองได้เสมอก็ถือว่าไม่เบาละจ้า

พูดถึงผู้เล่นแล้วก็อยากจะพูดถึงกองเชียร์บ้าง คนที่นั่งอยู่แถวถัดฉันไปข้างหลังดูไปบ่นไปทำไมไม่เตะอย่างงั้นอย่างงี้ เขาทำไม่ถูกใจก็สบถประหนึ่งตัวเองเป็นกุนซือหรือเป็นนักเตะผู้ช่ำชอง ฉันละอยากรู้จริงๆ ว่าถ้าหมอนี่ได้ลงสนามจริงๆ เจอสถานการณ์เฉพาะหน้าตัวเองจริงๆ จะทำได้อย่างที่เคยบ่นเขาตอนเป็นคนดูรึเปล่า... คนเรามักจะเก่งเรื่องของคนอื่นแต่ไม่เก่งเรื่องของตัวเอง 😒