JF 夏短 4/52 : 埼玉見学

ประกาศผลสอบ

ศูนย์อบรมวางแผนกิจกรรมสำหรับครูผู้เข้ารับการอบรมไว้ล่วงหน้าไว้แน่นเอี๊ยดทำให้พวกเราใช้พลังงานกันแบบเต็มแม็กซ์จนแทบสลบเมื่อจบกิจกรรมทุกวัน (รึจะเป็นอาการของคนที่มีอายุมากขึ้นก็ไม่รู้ 🙀) วันนี้ศูนย์พาเราไปชมพิพิธภัณฑ์บอนไซและหมู่บ้านบอนไซในเขตโอมิยะ（大宮盆栽美術館と盆栽村）

เพิ่งรู้วันนี้เองว่าการดูบอนไซที่ถูกต้องเขาให้มองจากข้างล่างขึ้นไปเพื่อจะได้เกิดจินตนาการว่าตัวเองกำลังอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีกิ่งก้านสาขาแผ่ขยายหรือหากเป็นบอนไซแบบที่มีหลายต้นในกระถางเดียวกันก็อาจได้ความรู้สึกว่ากำลังอยู่ในป่า เป็นทางเลือกหนึ่งที่จะได้ใกล้ชิดธรรมชาติแม้จะอยู่ในบ้านที่แทบไม่มีพื้นที่ให้ปลูกต้นไม้ทำสวนอะไรได้ 👍🌲🌳 การเลี้ยงบอนไซทำให้ได้เข้าใกล้ธรรมชาติก็จริง แต่วิธีการเลี้ยงบอนไซไม่ได้เป็นไปอย่างธรรมชาติ มันมีการดัดการฝืน ฉันว่ามันคือศิลปะมากกว่า ศิลปะการจำลองธรรมชาติที่ศิลปินต้องออกแบบและคอยดูแลธรรมชาติจำลองกระถางให้เป็นอย่างที่ตัวเองคิด 🌲🌳🌾 อย่างไรก็ตามบอนไซก็ช่วยทำให้จิตใจสงบได้ไม่น้อย ถ้าพ่อได้มาเห็นคงชอบเพราะสมัยก่อนเห็นพ่อเคยเอาต้นข่อยต้นตะโกมาดัด

เมื่อชมบอนไซในช่วงเช้าเสร็จแล้วศูนย์ก็พาเราไปทานกลางวันที่ร้านอาหารอิตาเลียนซึ่งเสิร์ฟอาหารอร่อยชั้นดีแบบเป็นคอร์สให้พวกเรา 🍝🍨🍹ฉันว่าไม่ค่อยเหมาะนักเพราะหลายคนไม่คุ้นเคยกับอาหารแบบนี้ อีกทั้งพวกเราที่เดินกันมาทั้งเช้าก็หิวซ่กจนแทบจะรออาหารที่ค่อยๆ ทยอยมาทีละจานไม่ไหว อาหารเซ็ทน่าจะเหมาะสมกว่า แต่ยังไงก็รู้สึกขอบคุณทีมงานของศูนย์อบรมที่พยายามจัดสรรสิ่งดีๆ ให้เราได้ลิ้มลองกัน

ทานอาหารกันเรียบร้อยแล้วเราก็ไปชมพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์และวิถีชีวิตประจำจังหวัดไซตามะ （埼玉県立歴史と民俗の博物館）ที่ทำให้เราได้เรียนรู้เกี่ยวกับประวัติความเป็นมาของญี่ปุ่นและจังหวัดไซตามะ Mr.Watanabe อาสาสมัครดูแลชาวต่างชาติผู้เข้ารับอบรม (ซึ่งเป็นคนตลกมาก) แนะนำเราว่าไม่ควรพลาดชมพระพุทธรูปไม้จำนวนมากที่ท่านเอ็นคู（円空 พระธุดงค์ในสมัยเอโดะช่วงต้นได้สลักและมอบไว้ให้วัดต่างๆ ที่ตนได้ไปขอพักอาศัยเพื่อเป็นของที่ระลึกแทนคำขอบคุณ พระพุทธรูปไม้ของท่านเอ็นคูนั้นไม่ใช่พระพุทธรูปที่สวยงามล้ำค่าอะไร บางองค์ก็บูดๆ เบี้ยวๆ เหมือนกับผลงานของเด็ก ถึงแม้จะไม่งามวิจิตรแต่ฉันว่ามันมาจากใจมากๆ ญี่ปุ่นก็แสนดีที่เก็บรักษางานของท่านไว้ ถ้าเป็นประเทศอื่น (เช่นที่... หึหึหึ) คงไม่มีใครสนใจหรอก

นอกจากข้อมูลน่าสนใจต่างๆ ที่จัดแสดงแล้วพิพิธภัณฑ์ยังมีส่วน workshop ให้ผู้ที่สนใจได้ทดลองประดิษย์งานฝีมือด้วยตนเอง งานฝีมือมีให้เลือกหลายอย่างแต่ทางศูนย์กำหนดไว้ให้เราทดลองทำหนังสือม้วน （絵巻物）แบบที่คนโบราณใช้แต่เป็นขนาดจิ๋ว ทำๆ ไปก็เพลินดี คนสอนประจำ workshop ก็ช่วยสอนช่วยทำอย่างกระตือรือร้น พอทำเสร็จยังมีลูกข่างโอริงามิที่ดูเหมือนร่มจิ๋วมาแจกให้เป็นที่ระลึกด้วย

จบทริปที่สนุกสนานไปพร้อมกับพลังงานที่เกือบจะหมดถัง แต่ยังมีภารกิจอีกอย่างหนึ่งที่จะต้องทำเมื่อกลับมาถึงศูนย์ นั่นก็คือการไปดูผลการสอบแยกห้อง... ปรากฏว่ากัลยาได้เรียนห้อง 4 ซึ่งเป็นห้องของกลุ่มที่ระดับความรู้ภาษาญี่ปุ่นสูงสมกับที่หมายใจไว้ตั้งแต่ต้น พอกวาดสายตาดูใบประกาศให้ทั่วก็เห็นว่าสมาชิกห้องนี้นานาชาติมาก สิบคนมาจากประเทศไม่ซ้ำกันเลย ฝรั่งก็เยอะเกือบครึ่งห้อง อภิปรายกันสนุกแน่งานนี้! 😮😅