เดินขึ้นวัดผาลาด

Chao ที่เราพาเที่ยว 😊

เห็นบล็อกของฝรั่งที่ไปเดินป่า Monk Trail หรือเส้นทางศึกษาธรรมชาติผาลาด คือเดินจากหลัง มช. ไปตามเส้นทางที่มีจีวรผูกต้นไม้เป็นหมายบอกทางไปถึงวัดผาลาดมานานเป็นปีแล้ว หมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องไปเดินป่าที่นี่บ้างให้จงได้ ก็หาแนวร่วมโดยชวนเซ็ทสึโกะไว้ นัดกันวันนี้ตอนเช้า เซ็ทสึโกะบอกถ้าฝนตกยกเลิกนะ วันนี้อากาศเป็นใจมาก แดดเปรี้ยงแต่เช้าไม่มีเค้าฝนเลย ทริปเล็กๆ ของเราจึงเกิดขึ้น 😄🙌

ทีแรกเดินหลงเข้าไปในบริเวณของสวนสัตว์อยู่เป็นครึ่งชั่วโมงถึงรู้ตัวว่ามาผิดทางต้องเดินกลับไปที่จุดเริ่มต้นตรงเชิงเขาใหม่อีกครั้ง ทำให้ทริปของเราเริ่ม (เดินถูกทาง) ตอนเก้าโมงเช้า พอไปถึงปากทางเข้าเส้นทางศึกษาธรรมชาติก็เห็นมีฝรั่งหลายคนมาถึงก่อนแล้ว ยิ่งเราเดินเข้าไปก็ยิ่งเจอคนเยอะขึ้นทั้งที่กำลังเดินขึ้นเหมือนเราและทั้งที่สวนลงมา แต่ส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติโดยเฉพาะพวกฝรั่ง

เส้นทางมีความเป็นธรรมชาติที่หลากหลาย โดยช่วงต้นๆ เป็นป่าเต็งรังที่แห้งแล้ง ทางเดินบางช่วงก็เป็นกรวดหิน แต่พอเดินไปได้สักครึ่งทางก็เริ่มเปลี่ยนเป็นป่าดิบเขาที่เย็นชุ่มชื้นเพราะแสงแดดแทบจะลอดลงมาไม่ถึง ทั้งยังมีลำธารน้ำไหลเลียบเส้นทางด้วย พวกเรารู้สึกรื่นรมย์กับธรรมชาติแถวนี้มาก พอเดินต่อไปต้นไม้ริมทางบางช่วงผูกด้วยจีวรพระที่สียังไม่ซีดเกินไปทำให้เส้นทางนี้มีความเป็นเอกลักษณ์ ทำให้รู้สึกว่าเรากำลังเดินตามทางพระเพื่อไปแสวงบุญอะไรอย่างนั้น... แต่จะว่าไปที่จริงเส้นทางนี้ในสมัยก่อนที่ยังไม่ได้สร้างถนนขึ้นวัดพระธาตุดอยสุเทพชาวบ้านผู้มีศรัทธาจะไปสักการะพระธาตุจะเดินทางโดยใช้เส้นทางนี้โดยจะหยุดแวะพักที่วัดผาลาด เพราะฉะนั้นเส้นทางนี้ก็คือเส้นทางแสวงบุญของจริงนั่นแหละ

เดินชมนกชมไม้ขึ้นเนินลงเนินกันอยู่สักพักก็มาถึงวัดผาลาดที่หมายจนได้ ภาพของวัดที่ปรากฏกับสายตาของเราภาพแรกคือบันไดนาคสีขาวกลางลานหินที่น้ำไหลผ่าน มันสวยงามจับใจ คนที่เดินทางไปแสวงบุญเมื่อมาถึงจุดนี้ก็คงจะมีกำลังใจขึ้นอีกมากเพราะคงคิดว่าแค่วัดทางผ่านยังงดงามขนาดนี้ วัดพระธาตุข้างบนจะงดงามขนาดไหน เอาจริงๆ ฉันชอบวัดผาลาดมากกว่าเพราะมีสถาปัตยกรรมที่อ่อนหวานตั้งกลมกลืนกับธรรมชาติป่าดิบเขาที่มีผาลาดน้ำไหลอย่างลงตัว ทั้งยังสงบเงียบเพราะไม่ค่อยมีคนมาเยือน ตอนเข้าไปไหว้พระในวิหารรู้สึกสงบและเย็นจนอยากจะมานั่งสมาธิที่นี่ดูบ้าง

หลังจากเดินชมบริเวณวัดกันจนทั่วแล้วเราหาที่นั่งบนระเบียงริมผา ลมธรรมชาติพัดพาเพลินใจจนชักง่วงนอนแต่ลงมือกินข้าวกลางวันกันก่อน เซ็ทสึโกะเตรียมข้าวเหนียว ปลาทอด น้ำพริกหนุ่มไข่ต้มและยำยอดมะขามอ่อนมา แต่ด้วยความเหนื่อยที่เดินขึ้นเขามาทำให้ไม่ค่อยอยากทานข้าวกัน มีแต่ยำยอดมะขาอ่อนที่กินกันจนหมดเพราะมีรสเปรี้ยวนิดๆ กินแล้วสดชื่น นั่งพักที่นี่กันสักพักใหญ่ก็เดินกลับทางเดิม

เซ็ทสึโกะจะเอาทริปวันนี้ไปเขียนสกู๊ปลงหนังสือพิมพ์ Chao ด้วย ดังนั้นฉบับนี้ก็จะกลายเป็นแบับที่ 4 ที่เรามีส่วนร่วมเดินทาง ว่าไปงานของเซ็ทจังเป็นงานที่คุ้มค่าจริงๆ เพราะดูเหมือนว่าการเที่ยวไม่สูญเปล่า กลายเป็นงานได้ด้วย ฉันอยากให้กิจกรรมต่างๆ (โดยเฉพาะการเที่ยว) ในชีวิตสามารถแตกดอกออกผลกลายเป็นงานได้บ้างจัง รึเราต้องเริ่มเขียนบันทึกการเดินทางส่งลงคอลัมน์บ้าง 💡💡💡

ดงต้นจีวร

อุโมงค์ต้นไผ่

วัดผาลาด

เจดีย์ที่เต็มไปด้วยตะไคร่

ราชสีห์ (จริงๆ นะ) กับหนู

พระน้อย

ประตูไม้โบราณ

ดอกไม้หอมไหว้พระจากเซ็ทจัง

พระในพง

ธรรมะเตือนใจ