ประชุมรับฟังผลการพิจารณารายงานประเมินหลักสูตรด้วยตนเอง (SAR หรือ มคอ.7) ของหลักสูตรนำร่องเพื่อเป็นแนวทางแก่หลักสูตรอื่นๆ ที่ยังไม่ได้ส่งทั้งเช้า หลายช่วงหลายตอนฉันรู้สึกว่าการเขียน SAR คือมหกรรมปั้นน้ำ เพราะคำแนะนำหรือความคิดเห็นในการอภิปรายบ่งบอกถึงวิธีเขียนสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นไม่ได้ทำให้ดูเหมือนได้ทำมาแล้ว เพื่อจะให้ได้คะแนนประเมินที่คาดหวัง บางครั้งแย่หนักเข้าไปอีกเมื่อต้องเขียนผลลัพธ์ของหลักสูตรบางเรื่องให้ดูเหมือนบรรลุผลตามที่วางแผนไว้โดยที่ไม่ได้วางแผนไว้จริงในช่วงต้นปีการศึกษา หรือเขียนกระบวนการทำงานว่าคณะกรรมการทุกคนมีส่วนร่วมพิจารณาและกำหนดหลักสูตรทั้งที่ในความเป็นจริงคนกำหนดมีอยู่เพียงคนสองคน
ฉันไม่แน่ใจว่าระบบ มคอ. อะไรนี่มันเป็นระบบที่มีประสิทธิภาพ จริงอยู่มันดูรัดกุม มองเห็นผลลัพธ์ในอนาคตชัดเจน... ถ้าหลักสูตรนำไปดำเนินการแบบ PDCA ครบจริง แต่เท่าที่เห็นระบบมันจุกจิกเกินกว่าที่หลักสูตรทั้งหลายจะนำไปปฏิบัติได้จริง ก็กลายเป็นภาระที่อาจารย์จะแบ่งเวลาจากการสอนและเตรียมการสอนมาปฏิบัติอีก แล้วจะได้ปรับปรุงการสอนอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยไหม
มันซ้ำซ้อนและส่งเสริมให้เกิดการปั้นน้ำเป็นตัว!
ฉันไม่แน่ใจว่าระบบ มคอ. อะไรนี่มันเป็นระบบที่มีประสิทธิภาพ จริงอยู่มันดูรัดกุม มองเห็นผลลัพธ์ในอนาคตชัดเจน... ถ้าหลักสูตรนำไปดำเนินการแบบ PDCA ครบจริง แต่เท่าที่เห็นระบบมันจุกจิกเกินกว่าที่หลักสูตรทั้งหลายจะนำไปปฏิบัติได้จริง ก็กลายเป็นภาระที่อาจารย์จะแบ่งเวลาจากการสอนและเตรียมการสอนมาปฏิบัติอีก แล้วจะได้ปรับปรุงการสอนอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยไหม
มันซ้ำซ้อนและส่งเสริมให้เกิดการปั้นน้ำเป็นตัว!
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น