น้ำพริกหนุ่มหมูทอด

ภาพจากอินเตอร์เน็ต

กลับจากบ้านหาดเสี้ยวมาสองวันแล้วแต่น้ำพริกหมูทอดยังช่วยประทังชีวิตให้ฉันอยู่... เวลากลับจากบ้านทีไรแม่และ/หรือป้าจะต้องห่อข้าวกับน้ำพริกหนุ่มหมูทอดให้กลับมากินที่เชียงใหม่ทุกครั้ง เพราะทุกคนในบ้านคิดว่าน้ำพริกหนุ่มหมูทอดคือเมนูโปรดของฉัน เดิมทีมันก็ไม่ใช่กับข้าวที่ฉันโปรดปรานอะไรขนาดนั้นหรอกแต่อยู่มาวันหนึ่งเมื่อประมาณสิบกว่าปีก่อนมันได้กลายเป็นของโปรดของฉันอย่างมีเหตุผล

เรื่องก็มีอยู่ว่าหลังจากที่ฉันออกจากบ้านไปเรียนต่อ หลายๆ เดือนฉันถึงจะได้กลับบ้านที ดังนั้นเวลาฉันกลับไปเยี่ยมบ้านคนที่บ้านก็จะสรรหาของอร่อยของที่ฉันชอบไว้ให้กิน บางทีก็จะโทรถามก่อนว่าอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม... มีอยู่ครั้งหนึ่งฉันตอบไปว่าอยากกิน "แกงหน่อนอนนาง" (ไม่รู้ภาษาไทยกลางเรียกว่าอะไรแต่ยายและที่บ้านเรียกอย่างงี้ มันเป็นแกงหน่อไม้ที่เอาไปต้มเคี่ยวจนน้ำแกงงวดและมีรสหวาน) แต่ฤดูนั้นไม่ใช่ฤดูที่จะหาหน่อไม้กินกันได้ง่ายๆ แต่ที่บ้าน (ซึ่งตอนนั้นลุงมากยังอยู่กับพวกเรา) ก็ออกตระเวนหาหน่อไม้จากตลาดต่างๆ หลายแห่งจนได้มาในที่สุด ฉันจึงได้กินแกงหน่อนอนนางแสนอร่อยที่ได้มาจากความลำบากลำบนของคนที่บ้าน... แกงหน่อนอนนาง "เมนูปากพล่อย" ที่พูดโดยไม่พิจารณาถึงสภาพความเป็นจริงปัจจุบันและผลกระทบจนทำให้คนอื่นเขาวุ่นวายกันไปหมด ตอนนั้นก็เลยตัดสินใจว่าต่อไปจะไม่ร้องขออะไรไปเรื่อยเปื่อยอีกแล้ว จะขอกินอะไรที่มันง่ายๆ คือหาง่ายและกินง่าย ก็สังเกตเห็นว่าบนโต๊ะอาหารที่บ้านมักจะมีน้ำพริกหนุ่มกับหมูทอดหรือปลาทอดอยู่เสมอ เลยตัดสินใจยกน้ำพริกหนุ่มหมูทอดขึ้นเป็นของโปรด พอรีเควสน้ำพริกหนุ่มหมูทอดบ่อยๆ เข้าทุกคนจึงคิดกันไปว่าฉันชอบกินเมนูนี้มาก ซึ่งจริงๆ มันก็อร่อยดีอยู่หรอก... ขอเรียกว่า "เมนูสำนึกคุณ" ก็แล้วกัน