 |
ฟูจิซังล้อมรอบด้วยทะเลปลาดิบ 😋 |
การทำงานเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยนี่แม้ว่ารายได้จากเงินเดือนจะน้อยแต่ได้รับโอกาสในการร่วมกิจกรรมกับหน่วยงานต่างๆ มากมาย บ่ายนี้ก็เป็นอีกวันที่ได้รับโอกาสนั้น เริ่มจากไปรับวีซ่าที่สถานกงสุลสำหรับไปอบรมการสอนที่ญี่ปุ่นหนึ่งละ ต่อมาก็ไปประชุมงานแปลตำราภาษาญี่ปุ่นธุรกิจกับ อ.ยามากิ อ.ทานากะ และ อ.เจ๊หนึ่งและได้งานที่จะกลายเป็นผลงานสร้างสรรค์มาทำอีกหนึ่งชิ้นก็หนึ่งละ ค่ำนี้ยังได้รับเชิญให้ไปร่วมงานเลี้ยงต้อนรับท่านกงสุลใหญ่ญี่ปุ่นประจำนครเชียงใหม่คนใหม่ ท่าน Kazunori Kawada ที่โรงแรมอิมพีเรียลแม่ปิงด้วย งานไม่มีพิธีรีตองอะไรมากจัดแบบงานเลี้ยงฝรั่งที่เน้นการพูดคุยกันในระหว่างแขกผู้มาร่วมงานมากกว่าพิธีบนเวทีหรือการรับประทานอาหาร (แต่วัตถุประสงค์หลักของหลายๆ คนที่ไปร่วมงานก็คืออาหารนี่แหละ ซาชิมิสด อร่อยมาก อาหารอลังการดาวล้านดวง 😋😘) ฉันเองนอกจากจะได้พบคนในแวดวงการศึกษาภาษาญี่ปุ่นในจังหวัดเชียงใหม่แล้วก็ยังได้พบกับคนรู้จักเก่าแก่ด้วย ก็คือ อ.นิชิคาว่า โคตัทสึ ที่เคยสอน สสท. ด้วยกันสมัยที่ฉันเพิ่งจบ มช. ใหม่ๆ เกือบจะ 20 ปีแล้ว 😮 อาจารย์ดูภูมิฐานขึ้นมาก มาดอย่างกับประธานบริษัท พอเข้าไปทักปรากฏว่าปัจจุบันอาจารย์เป็นไดเร็คเตอร์ของโรงเรียนสอนภาษาวาเซดะ ประเทศไทย ดูแลโรงเรียนทั้งสามสาขา 😮 พอย้อนกลับมาดูตัวเองที่เป็นแค่ครูเล็กๆ แล้วก็รู้สึกว่านี่คือความแตกต่างระหว่างคนมีความสามารถที่ทำงานคร่ำหวอดในวงการใดวงการหนึ่งนานๆ กับคนมีความสามารถ (หลงตัวเองรึเปล่า) ที่เปลี่ยนแนวการทำงานไปเรื่อยสินะ
อาจจะเสียดายบ้างแต่ฉันไม่เสียใจกับทางเดินชีวิตของตัวเอง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น