หมูกระทะภาคบังคับ

มาอยู่เชียงใหม่ปีกว่าแต่ไม่ค่อยได้นัดพบเพื่อนเก่าสมัยเรียนมหาลัยซักเท่าไหร่ อาจจะเพราะเป็นคนไม่ค่อยชอบสังคม พบคนมากๆ และก็อาจจะเพราะเคมีไม่ค่อยเข้ากับเพื่อนส่วนใหญ่ในเมเจอร์ด้วย คนที่เคมีเข้ากันหน่อยก็มีแต่พี่นกที่อุปนิสัยคล้ายกันหลายอย่าง แต่นั่นแหละ ด้วยความที่คล้ายกันก็เลยไม่ได้เจอกันเลยเพราะชอบอยู่คนเดียวหรือกับครอบครัวมากกว่า 😏

เมื่อเย็นนัดทานข้าวกับเจ๊หนึ่งและโอ๋ ตอนหลังมีพี่โอ๋ (โยคะการ์ตูน) มาร่วมด้วย เพื่อนทั้งสองก็ยังนิสัยเหมือนเดิมแม้ว่ารูปร่างจะเปลี่ยนไปมากบ้างน้อยบ้าง 😜 โอ๋ก็ยังมีจิตสาธารณะ ยึดมั่นในอุดมการณ์แต่ก็เริ่มเข้าใจมากขึ้นว่าชีวิตจริงคนเราจำเป็นต้องใช้เงิน และมีความรั่วอยู่บ้างเหมือนเดิม ส่วนเจ๊หนึ่งก็รักเพื่อนฝูงดีเหมือนเดิมแต่ก็ยังชอบแอบบงการคนอื่นและคิดไปเองว่าความคิดของตัวเองเข้าท่าที่สุด เช่นวันนี้ที่นางนัดแถวบ้านนางเพราะจะได้กลับไปดูแลลูกได้หากฉุกเฉิน ก็โออยู่เพราะแถวนั้นก็เป็นย่านของกินอยู่แล้ว แต่ตลกตอนจะเลือกร้านที่นางแนะนำว่า

"ฝั่งนี้มีร้านหมูกระทะซึ่งเวิร์คมาก มีเนื้อให้เลือกเยอะ มีซีฟู้ดด้วย ราคาก็ไม่แพง ฉันชอบมากินบ่อยๆ ใกล้ๆ กันก็มีร้าน (อะไรซักอย่างจำไม่ได้) แต่มันไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่ ส่วนฝั่งโน้นมีร้านหม่าล่า ก็แนวๆ ร้านเหล้าญี่ปุ่นก็อร่อยดีนะแต่ไม่อยากไปเพราะมีเด็กนั่งดริ๊งค์... อยากกินร้านไหนเลือกเลย"

คือแนะนำมาเยอะแยะแต่ที่ควรไปกินคือร้านหมูกระทะร้านเดียวไหม! คือนางอยากกินหมูกระทะ จริงๆ นางควรจะพูดว่า "เรากินหมูกระทะกินเถอะ" ตั้งแต่แรกมั้ย คือ...เผด็จการที่สุด 😅