สะดวกจนยุ่งยาก

ได้อยู่บ้านแบบเสบียงพร้อมเมื่อไหร่ เรื่องออกนอกบ้านนี่ยากมาก ต้องแซะร่างเลยทีเดียว แต่ก็ออกไปจนได้ ตั้งใจจะไปดูหนังเรื่อง "พริกแกง" ซึ่งเป็นหนังเกี่ยวกับการทำอาหารไทยแต่ไม่ได้ดูเพราะแถวซื้อตั๋วยาวมาก แปลกใจที่ทำไมเมเจอร์ไม่เปิดเคาน์เตอร์ขายตั๋ว ทำไมต้องให้ลูกค้าซื้อตั๋วที่ตู้ที่หลายๆ ตู้ไม่มีที่ให้หยอดเงินสด ถึงจะบอกว่ามีพนักงานคอยให้บริการชำระด้วยเงินสดประจำตู้ แต่ก็มีน้อยตู้เหลือเกินที่มีพนักงานอยู่ เวลาที่ใช้ที่ตู้ก็มากกว่าที่เคาน์เตอร์ ไม่เข้าใจ... ไม่ดูก็ได้

เลยไปซื้อของที่ร้านไดโซแทน อยากได้ตะขอติดผนัง พอได้ตะขอแล้วก็ยังเดินเล่นอยู่ในร้านเป็นชั่วโมงเพราะข้าวของในร้านมีมากมายละลานตาและหลายๆ อย่างก็เป็นสินค้าไอเดียเพื่อช่วยให้สะดวกสบายขึ้น เช่น นอกจากถุงเท้าถุงน่องปกติแล้วยังมีซิลิโคนหุ้มส้นเท้า นอกจากสบู่ธรรมดาแล้วยังมีสบู่สแตนเลสสำหรับดับกลิ่น ฯลฯ ดูเพลินๆ แต่คิดไปคิดมาตั้งแต่ตู้ขายตั๋วหนังไปจนถึงของกระจุกกระจิกที่ไดโซที่อำนวยความสะดวกให้ชีวิตคนเรานั้นถ้ามีมากเกินไปมันก็ทำให้ชีวิตยุ่งยากได้  มันทำให้การทำอะไรสักอย่างมีขั้นตอนจุกจิกมากขึ้นจนชีวิตไม่เรียบง่าย

ทุกสิ่งทุกอย่างควรจะพอดีถึงจะดีที่สุด