ในที่สุดก็ถึงวันเริ่มงาน The first international conference of cultural linguistics เสียที ก่อนไปถึงงานฉันรู้สึกตื่นเต้นเพราะเดาไม่ถูกว่าจะได้พบอะไรบ้าง การประชุมครั้งนี้ไม่ได้เป็นเพียงครั้งแรกของโลกในสาขาวิชาภาษาศาสตร์วัฒนธรรม (Cultural linguistics) เท่านั้นแต่ยังเป็นการร่วมงานประชุมวิชาการระดับนานาชาติครั้งแรกของฉันด้วย
เมื่อถึงมหาวิทยาลัยโมนาช สถานที่จัดงาน ความกังวลต่างๆ เหล่านั้นก็ค่อยจางไปเพราะมหาวิทยาลัยแห่งนี้เป็นมหาวิทยาลัยเล็กๆ แฝงตัวอยู่ในกลุ่มอาคารบ้านเรือนของชาวเมืองพราโต้ การจัดห้องประชุมก็ต่างจากเมืองไทยเรามากตรงที่ไม่มีการจัดตำแหน่งที่นั่งแถวหน้าสำหรับผู้ทรงคุณวุฒิหรือวัยวุฒิหรืออะไรก็ตามที่เราถือเป็นสิ่งแสดงฐานะทางสังคมในด้านนั้นๆ หรือโดยทั่วไป ฉันเห็นศาสตราจารย์หลายท่านที่เป็น keynote speaker นั่งรวมอยู่กับผู้ฟังทั่วๆ ไป นอกจากนี้ฝรั่งเขาก็ไม่ใคร่จะให้ความสนใจกับใครคนใดคนหนึ่งเป็นพิเศษ จึงไม่มีใครมาซักไซ้ไล่เรียงอะไรฉัน
แต่การจะอยู่คนเดียวตลอดรายการก็ดูจะเหงาไป การมีเพื่อนร่วมฟังบรรยายซักคนคงจะดีกว่า คิดในใจอยู่อย่างนั้นไม่ทันไร ก็มีอาจารย์ชาวญี่ปุ่นซึ่งใช้ชีวิตและสอนอยู่ในมหาวิทยาลัยในสหรัฐอเมริกามากว่า 30 ปีชื่อว่าฮิเดโกะ อาเบะเซนเซ ก็เข้ามาชวนคุยขณะที่ฉันกำลังยืนทานเบรคเช้าอยู่และเซนเซก็อยู่เป็นเพื่อนฟังด้วยกันตลอดทั้งวัน มีคนมากมายหลายคนแต่ใครคนหนึ่งเลือกที่จะเข้าไปหาใครคนหนึ่ง... ของแบบนี้ฉันว่ามันเป็นเรื่องของเคมีล้วนๆ เสียดายแต่ว่าอาเบะเซนเซมาฟังแค่วันนี้เพียงวันเดียว ；＿；
ฉันชอบ conference นี้มาก แม้คำว่าการประชุมหรือการบรรยายจะเป็นสิ่งที่ฟังดูน่าเบื่อแต่ถ้าเป็นเรื่องที่เราสนใจเราก็จะสนุกกับมัน ไม่เบื่อเลย สำหรับฉันก็เป็นเช่นนั้น ไม่เบื่อเลย
นอกจากจะได้ฟังบรรยายและการนำเสนอผลงานที่น่าสนใจของนักวิชาการภาษาศาสตร์หลายๆ ท่านแล้ว สิ่งหนึ่งที่ประทับใจมากคือการได้พบตัวจริงของศาสตราจารย์แกรี่ บี ปาล์มเมอร์ (Prof. Gary B. Palmer) ซึ่งเป็นผู้เขียนหนังสือที่ฉันเคยใช้อ้างอิงสมัยเขียนปริญญานิพนธ์จบ ป.ตรี โดยอาจารย์ ดร.ภัทรวรรณ อยู่เย็น ที่ปรึกษาปริญญานิพนธ์เป็นผู้แนะนำให้
ศาสตราจารย์แกรี่ (เรียกชื่อจริงตามผู้จัดงาน) ดูเป็นคุณลุงใจดีคนหนึ่งซึ่งถ่อมตัว แม้ว่าท่านจะมีชื่อเสียงในวงการภาษาศาสตร์สังคมแต่ดูท่านไม่โชว์เก่งใดๆ เลย ตอนที่ศาสตราจารย์ชาริเฟียนเชิญให้ท่านขึ้นมาบรรยายยังเล่าให้ฟังว่าท่านขอไม่ให้บรรยายประวัติเกียรติคุณของท่าน เป็นปลื้มมากๆ (ถึงแม้ว่าการบรรยายของท่านจะค่อนข้างทำให้ง่วง เพราะท่านดูเป็นครูสมัยก่อนจริงๆ) ดีใจที่ได้มาร่วมงานนี้ ตัดสินใจไม่ผิดจริงๆ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น