JF 夏短 13/52 :鉄道博物館

หน้าสมุดตารางรถไฟ

ฤดูร้อนของญี่ปุ่นไม่ได้แพ้บ้านเราเลยซักนิด การออกไปเที่ยวกลางแจ้งจึงไม่ค่อยจะเหมาะนัก ดังนั้น วันนี้จึงตัดสินใจไปชมพิพิธภันฑ์รถไฟที่โอมิยะ

พิพิธภัณฑ์จัดได้ดีงามตามมาตรฐานญี่ปุ่น คือไม่รู้สึกเสียดายตังค์ค่าเข้าชมเลย ในส่วนจัดแสดงประวัติศาสตร์การรถไฟมีข้อความหนึ่งเขียนไว้ว่า "พอสามัญชนคนธรรมดาสามารถเข้าถึงการใช้รถไฟโดยสารได้ การรับรู้เรื่องเวลาของผู้คนเปลี่ยนไป" จริงทีเดียวเพราะรถไฟมีตารางการเดินรถที่แบ่งเวลาออกเป็นส่วนๆ ทำให้คนรู้สึกถึงการมีอยู่ของเวลาชัดเจนขึ้น ความรู้สึก "เสียเวลา" เมื่อไม่ได้ใช้บางช่วงเวลาให้เกิดประโยชน์ก็เกิดขึ้น ชีวิตผู้คนก็เร่งรีบขึ้น ชีวิตของคนกรุงเทพฯ ก็เหมือนคนญี่ปุ่นขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่มีรถไฟฟ้า แต่ก็ต้องยอมรับว่ารถไฟทำให้การคมนาคมสะดวกสบายกว่าแต่ก่อนมาก

อีกหนึ่งความสนุกของที่นี่คือโซนจำลองการขับรถไฟที่ให้คนไปนั่งที่นั่งคนขับโดยเบื้องหน้าจะฉายภาพทิวทัศน์สองข้างทางรถไฟสายนั้นๆ ที่คนขับมองเห็นจากกระจกหน้ารถ มันเป็นมุมมองที่แปลกตาไปจากมุมของผู้โดยสาร ฉันทดลองขับสายยามาโนะเตะ ช่วงระหว่างสถานีโอซากิถึงสถานีทาบาตะ แม้จะเป็นภาพทิวทัศน์ในสมัยปี 1987 (ซึ่งฉันอายุ 8 ขวบ) แต่ไม่ต่างจากที่ได้เห็นในสมัยนี้เท่าไหร่ บางช่วงมีรถไฟขบวนอื่นส่วนมาก็จะรู้สึกหวาดเสียวเพราะลุ้นว่าขบวนของเราจะชนประสานงากับอีกขบวนหรือเปล่า ตอนเป็นคนนั่งในตู้โดยสารไม่เคยเกิดความรู้สึกอย่างนี้เลย