ติ่งเกาหลี

วันนี้ไปนิเทศงานชุติพงษ์ วิภาดาและจิดาภาที่ระยองพร้อมกับ อ.มิโฮโกะ ชุติพงษ์น่าเป็นห่วงในเรื่องพฤติกรรมการพูดและแสดงออกโดยไม่รู้จักกาลเทศะ ได้แนะนำให้ปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นแล้ว ก็ต้องรอดูกันต่อไปในรอบหน้าว่าจะดีขึ้นหรือไม่

หลังจากเสร็จสิ้นการนิเทศตลอดทั้งวันนี้แล้วก็เดินทางไปสุวรรณภูมิเพื่อขึ้นเครื่องเที่ยวบินที่ PG0221 ออกเวลา 21:15 เราไปถึงสนามบินก่อนเวลาเกือบสามชั่วโมงจึงไปทานข้าวและเดินดูนั่นนี่ จนเวลาราวๆ สองทุ่มขณะที่อยู่บริเวณหน้า flight board ก็เห็นเด็กวัยรุ่นกลุ่มใหญ่ซึ่งส่วนมากเป็นผู้หญิงมายืนจับจองที่ตั้งแต่หัวบันไดเลื่อนชั้น 4 ฝั่งที่ด่านตรวจ คิดอยู่แล้วว่าต้องมารอรับดาราแต่ไม่รู้ว่าใคร อ.มิโฮโกะเข้าไปถามพอได้ความว่าเป็นนักร้องเกาหลี แกบอกให้ฉันเข้าเกทไปก่อน แกจะรอถ่ายรูปศิลปินส่งไปให้ลูกสาว ฉันจึงขอตัวผ่านด่านตรวจเพื่อเข้าเกทก่อนเนื่องจากเที่ยวบินที่ฉันใช้บริการขากลับออกเดินทางเร็วกว่า

ติ่งเกาหลีที่สุวรรณภูมิ ... ภาพจากอินเตอร์เน็ต

ฉันไปถึงเกทรู้สึกว่าเกทเงียบผิดปกติแต่ก็ไม่สงสัยอะไรมาก แอบดีใจเล็กน้อยตอนเหลือบไปเห็นทางเดินต่อตรงเข้าเครื่อง จะได้ไม่ต้องนั่งบัสให้น่ารำคาญ แม้จะประหลาดใจเล็กน้อยเพราะส่วนใหญ่เที่ยวบินภายในประเทศของบางกอกแอร์เวย์จะจอดเครื่องไกลจากอาคารสถานี แต่ก็ช่างเถอะ ดีแล้วนี่ นั่งรออยู่พักใหญ่พนักงานก็เรียกขึ้นเครื่อง คนในเกทก็ยังหรอมแหรมจนนึกสงสารสายการบิน แต่หลังจากนั่งบนเครื่องได้ไม่นานก็มีกลุ่มเด็ก ม.ต้น - ม.ปลายกรูกันเข้ามาในเครื่องจนเต็มลำ ที่นั่งรอบๆ ฉันทั้งหน้าหลังและข้างเป็นเด็กสาววัยรุ่นทั้งนั้น ทุกคนนั่งชะเง้อชะแง้ไปที่นั่งส่วนหน้า ได้ยินแว่วๆ ว่ามีศิลปินเกาหลี (วงอะไรไม่รู้) โดยสารเครื่องลำนี้ไปถ่ายทำโฆษณาที่เชียงใหม่โดยนั่งตรงแถวที่ 6 (ส่วนฉันนั่งแถว 23 ท้ายๆ เครื่อง) โอ้โห ฉันได้นั่งเครื่องลำเดียวกับดาราเกาหลียอดนิยมเชียว แต่จะเรียกว่าเป็นบุญตาก็ไม่ได้หรอกเพราะฉันไม่ได้เห็นหน้าบอยแบนด์พวกนั้นถนัดถนี่เลยซักนิด ไม่ได้ตื่นเต้นกับดาราแต่ตื่นตะลึงกับพฤติกรรมของเด็กติ่งมากกว่า อุตส่าห์ซื้อตั๋วบินตามศิลปินไปด้วย ว่างและรวยขนาดเอาเงินมาใช้ติดตามศิลปินเลยเหรอ น่าเป็นห่วงอนาคตของชาติจริงๆ

พอล้อแตะพื้นสนามบินเชียงใหม่เท่านั้นแหละ ติ่งก็พร้อมใจกันดีดตัวลุกขึ้นจากที่นั่ง พยายามที่จะออกจากเครื่องไปดักรอให้เร็วที่สุด น่าขัน ฉันได้แต่ส่ายหัว แต่ก็เป็นประสบการณ์แปลกใหม่อย่างหนึ่งในชีวิต

ตายแล้ว! ออกจากเครื่องแล้วยังต้องมาเจอพวกเธอยืนอออุดประตูทางออกจากอาคารสนามบินอีกเหรอ เฮ้อออ