The Sister Diary

ลืมตาตื่นขึ้นมาตอนตีห้ากว่าด้วยเสียงฝนกระหน่ำราวกับฟ้ารั่ว แล้วก็อ่อนใจ... สามวันหยุดที่ผ่านมาไม่มีฝนซักหยาด พอถึงเช้าวันทำงานละตกเอาตกเอา จำเพาะชอบตกตอนเช้าที่จะเดินทางไปทำงานด้วย ที่จริงก็ไม่เป็นปัญหาอะไรสำหรับฉันหรอก เพราะมีรถยนต์และร่มคันมหึมาที่จะช่วยป้องกันตัวจากฝนได้ แต่นักศึกษานี่สิ บางคนใช้มอเตอร์ไซค์จะขี่ฝ่าฝนมาเรียนได้ยังไง เอ็นดูเด็กจะเปียกมะล่อกมะแล่ก และสุดท้ายก็มีนักศึกษามาเรียนเมื่อเช้าแค่ครึ่งห้องคือเด็กที่ผู้ปกครองรับส่ง... ฝนราชการเอ๊ย

24 ตุลาคม เป็นวันครบรอบสองสิ่งสำคัญในช่วงชีวิตวัย 30 ของฉัน อย่างแรกก็ครบรอบ 7 ปีที่ได้พบหลวงตาวัชรชัยที่รักและเคารพเป็นอย่างสูง ระลึกถึงท่านเสมอแม้จะไม่ได้พบท่านมาเป็นปีแล้ว กับอีกอย่างคือครบรอบ 1 ปีที่ได้มาเยือนบ้านหลังที่อาศัยอยู่ปัจจุบันซึ่งการมาดูบ้านในครั้งนั้นเป็นปัจจัยหนึ่งที่ทำให้ตัดสินใจกลับมาใช้ชีวิตเป็นอาจารย์มหาลัยอยู่เชียงใหม่ เป็นช่วงเวลาที่ดอกปีบหรือดอกกาสะลองของชาวเหนือกำลังออกดอกสะพรั่งส่งกลิ่นหอมไปทั่ว ต้นกาสะลองริมน้ำปิง

สัปดาห์ที่ผ่านมาสวมชุดดำไปทำงานทุกวันเพื่อเป็นการถวายอาลัยแด่ในหลวง โชคดีที่มีเสื้อผ้าสีดำมากพอสำหรับทั้งสัปดาห์แต่บางชุดก็ออกจะดูลำลองเกินไป วันนี้หลังกลับจากบ้านพ่อจึงแวะซื้อเสื้อผ้าสีดำเพิ่มอีกเล็กน้อย พอถึงบ้านก็โละเสื้อผ้าสีทั้งหมดพับเก็บเข้าลิ้นชักแล้วเอาชุดดำขึ้นแขวนแทน ชุดดำมีอยู่สำหรับหนึ่งสัปดาห์เท่านั้นแต่ฉันก็ตั้งใจว่าจะใส่เท่าที่มีนี้ตลอดทั้งปี... มานั่งนึกๆ ดูก็ตลก เมื่อรู้ว่าจะสวมชุดดำเป็นเวลาหนึ่งปีก็สามารถหมุนเวียนชุดที่มีจำนวนจำกัดใช้ซ้ำได้ แสดงว่าชีวิตเรามีเสื้อผ้าจำนวนเท่านี้ก็เพียงพอ แต่เสื้อผ้าสีที่ใส่อยู่ปกติกลับมีจำนวนมากกว่าหลายเท่า การคุมโทนทำให้รู้ว่าเรามีสิ่งที่เกินความจำเป็นมากมายในชีวิต ภาพน่ารักจาก FB เพจ KORAWIA

ขอบคุณภาพจากอาจารย์ชลิดา "เป็นครูใช่ไหม ขอฝากเด็กๆ ด้วยนะ ช่วยสอนให้เขาเป็นคนดี" พระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศแก่ครูคนหนึ่งที่มาเข้าเฝ้าเมื่อครั้งเสด็จประพาสภาคเหนือครั้งแรกเมื่อวันที่ 1 มีนาคม พ.ศ.2501 วันนี้พานักศึกษาสาขาภาษาญี่ปุ่นชั้นปีสุดท้าย (รหัส 55 และ 56) ที่จะจบในปีการศึกษานี้จำนวน 9 คนมาทำกิจกรรมปัจฉิมนิเทศเตรียมความพร้อมสู่โลกกว้างร่วมกับสาขาๆ อื่นในคณะที่ริมดอยรีสอร์ท อ.เชียงดาว ช่วงท้ายของการบรรยายวิทยากรบอกให้นักศึกษาไปกอดคนในห้องนี้ที่รู้สึกอยากขอบคุณ ขอโทษหรือขอกำลังใจ ฉันไม่คิดเลยว่านักศึกษาทั้ง 9 คนจะวิ่งกรูกันมาหาและนักศึกษาหญิงทั้งหมด (7 คน) สวมกอดฉัน อาจารย์ท่านอื่นๆ ที่มาด้วยกันพูดว่าน่าปลื้มใจจริงๆ... ใช่แล้ว ฉันรู้สึกปลื้มใจมากจนเกือบน้ำตาไหล ไม่คิดมาก่อน ไม่เคยหวังสิ่งตอบแทนใดๆ แม้แต่คำขอบคุณจากพวกเขาเลย ตั้งแต่สอนมาก็คิดแต่เพียงว่าจะสอนเด็กๆ ให้มีความรู้และเป็นคนดีอย่างสุดความสามารถเท่านั้น ขอบคุณนักศึกษาทุกคน ในฐานะราษฎรของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ แม้ข้าพระบาทจะไม่มีโอกาสรับใช้ใกล้ชิดเบื้องพระยุคลบาท แ...

วันพฤหัสบดีที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2559 วันนี้เป็นวันที่ประชาชนชาวไทยทุกคนจะจดจำไปจนวันตาย... ในหลวงผู้เป็นที่รักยิ่งเสด็จสวรรคต! เย็นวันนี้ของฉันก็เป็นเหมือนทุกวันที่จะกลับมานั่งดูภาพยนตร์ชุดเปาบุ้นจิ้นหลังเลิกงาน แต่ลึกๆ ในใจมีความแตกต่างจากทุกวันอยู่ในเรื่องกังวลถึงพระอาการประชวรของในหลวงที่สำนักพระราชวังประกาศเมื่อวานนี้ ความกังวลนี้มีมาตั้งแต่เช้า ขณะขับรถไปทำงานก็ประหวัดถึงพระองค์ว่าเวลานี้พระอาการจะเป็นอย่างไรบ้าง จนถึงที่ทำงานได้พบผู้คนนั่นแหละจึงได้ลืมไปชั่วคราว ตกเย็นมาก็นึกถึงพระองค์อีกแต่ก็บอกกับตัวเองว่าพระองค์เคยตรัสจะอยู่ถึง 120 พรรษา เวลานี้คงเป็นเพียงช่วงเผชิญอุปสรรคใหญ่เท่านั้นอีกไม่ช้าก็จะผ่านพ้นไปได้... แต่แล้วเมื่อเปาบุ้นจิ้นดำเนินเรื่องไปถึงช่วงท้าย รายการก็ถูกตัดเข้าสู่ประกาศสำนักพระราชวัง นิ่งค้างอยู่สักพักก่อนที่ผู้ประกาศจะออกมา ฉันรู้สึกใจคอไม่ดีเลยเพราะหน้าจอประกาศสำนักพระราชวังนั้นเป็นสีดำ... ที่จริง ณ ตอนนั้นก็รู้แล้วล่ะว่าสิ่งที่จะได้รับฟังต่อไปคืออะไรแต่เสียงในใจคอยค้านว่า "ไม่จริง ไม่จริง" จนกระทั่งผู้ประกาศข่าวออกมาแถลง หัวใจแทบสลาย พระบา...

เห็นนักศึกษากินขนมปังแล้วดึงชีสให้ยืดๆ ยาวๆ แข่งกันลงเฟสบุ๊คมาสองสามอาทิตย์แล้วเลยอยากลองกินดูบ้าง ค้นหาข้อมูลด้วยกูเกิ้ลได้ความว่ามันคือ Pocket Cheese Toast ของร้าน Volcano พอดีอาทิตย์นี้ที่บ้านมาเที่ยวหาเลยถือโอกาสพาเด็กไปลองยืดๆ ที่ร้านสาขาหลัง มช.... ความอร่อยไม่เท่าไหร่ ไม่ขั้นเทพแต่ความสนุกขั้นสูง สนุกแบบเด็กๆ

ช่วงบ่ายวันนี้มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทิร์นจัดการแสดง "ศิลปะการเล่าเรื่องตลกแบบญี่ปุ่น" โดยศิลปินระคุโกะที่มีชื่อเสียง "Katsura Takemaru" นอกจากนี้ยังมีการแสดงกายกรรมโดย Maruichi Kosuke and Kotoki และการแสดงมายากลโดย Kitami Shin และสองพี่น้อง Yamagami เสริมด้วย การแสดงเริ่มจากกายกรรม เล่าเรื่องตลก และมายากลตามลำดับ ซึ่งสนุกสนาน ตื่นตาตื่นใจอย่างไม่คาดคิดมาก่อน แต่ที่เห็นจะไฮไลท์สุดๆ สำหรับเด็กๆ ของเราก็คือตอนที่สองพี่น้องยามากามินักมายากลออกมาแสดง เพราะว่าพี่น้องยามากามิยังเป็นหนุ่มวัยรุ่นอยู่แถมหน้าตาดี โดยเฉพาะคนน้อง (เสื้อกี๊กสีน้ำเงิน) หน้าตาพิมพ์นิยมของวัยรุ่นหญิงไทยจนถึงกับ นศ.จริยาเปรยว่า "ให้คนนี้เต็มสิบ" ฟังแอบก็อดอมยิ้มไม่ได้ เด็กเอ๊ยเด็ก