รึจะไฝว้ไอ้หัวงู

เคยได้ยินเขาว่ากันว่าสาวๆ ที่มาเที่ยวอิตาลีเป็นต้องโดนหนุ่มมะกะโรนีหลีกันทุกราย ฉันเดินทางรอบนี้ไปมาหลายที่แต่ไม่เคยเจออย่างว่าจนกระทั่งวันนี้ (~_~;)

ด้วยความเบื่ออาหารกลางวันของที่ประชุมที่มีแต่ขนมปังบันอันเบ้อเริ่มมีไส้แซลมอนบ้าง ซาลามีบ้าง มะเขือบ้างอยู่หน่อยนึง จึงตัดสินใจเดินกลับไปอุ่นพาสต้าทานที่ห้อง ระหว่างทางซึ่งเป็นถนนรถวิ่งทางเดียว ชายคนหนึ่งซึ่งขับรถแวนขนของอยู่ฝั่งที่ไม่ชิดฟุตบาทก็ตะโกนเรียกฉัน (ที่รู้ว่าเรียกฉันเพราะมีฉันอยู่คนเดียวที่เดินอยู่แถวนั้น) ให้ขึ้นรถจะไปส่ง ฮะ! ใจดีไปเปล่า ทีแรกก็รู้สึกเฮีย (ซึ่งก็หน้าตาดีนะ) ใจดีจังแต่เกรงใจเพราะอีกสองบล็อกก็ถึงที่พักแล้วจึงโบกไม้โบกมือส่ายหัวปฏิเสธไป... นึกว่าจะจบ เดินไปได้อีกนิดเดียวเฮียแกเล่นใหญ่ ขับรถมาจอดข้างฟุตบาทดักรออยู่ข้างหน้า พอฉันเดินมาถึงที่เฮียเขาจอดรถก็ถามฉัน (คุยกันรู้เรื่องได้ไงไม่รู้ คนนึงอิตาเลียน คนนึงอังกฤษ) ว่าจะไปไหน ฉันก็ตอบว่าไปแพม (ซุปเปอร์หน้าโรงแรม) เฮียก็ “อ๋อๆ แพม ขึ้นรถสิ เดี๋ยวไปส่ง” พูดพลางเอามือตบเบาะข้างคนขับ เฮ้ย! จากที่คิดว่าใจดีตอนนี้ชักกลัว อะไรคืออยากจะบริการขนาดจอดรถดัก ฉันเลยรีบปฏิเสธ “โนๆ แธ้งคิ่ว ไอแคนวอล์ค (ซ้ำหลายรอบ)” แล้วรีบเดินดุ่มต่อไป เฮียแกคงหัวเสียพุ่งรถออกไป... น่ากลัวอะ

นึกว่าจะเจอเฮียคนขับรถคนเดียว ตอนเย็นหลังกลับจากปิซ่าเป็นเวลาโพล้เพล้แต่ก็ยังไม่มืด ฉันเลือกเดินจากสถานีกลับจากที่พักด้วยเส้นทางลัดเข้าด้านหลังโรงแรม ระหว่างทางเจอลุง... น่าจะปู่ซะมากกว่า... ขี่จักรยานอยู่ข้างหลังปั่นมาเทียบข้างแล้วยิ้มให้ ฉันก็ยิ้มตอบตามปกติ แต่หลังจากนั้นพ่อปู่ก็จอดรถแล้วสอบถามฉันเป็นเรื่องเป็นราวว่าเป็นคนจีนเหรอ ไม่ คนญี่ปุ่นเหรอ ไม่... จะอยากรู้สัญชาติของคนอื่นอะไรกันนักกันหนาปู่เอ๊ย แต่จากนั้นสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ปู่นั่นจับข้อมือฉันแล้วบอก You are so nice. เป็นภาษาอังกฤษด้วยนะ แต่ไม่ปลื้มเลยค่ะ กลัวอะ สะบัดมือแล้วรีบเดินหน้ากลับที่พักทันที

นี่มันวันอะไรกันเนี่ย โดนคุกคามทางเพศถึงสองครั้งในวันเดียวเลย... นี่ขนาดฉันมีกฎของตัวเองว่าไม่เที่ยวตอนกลางคืน และกลับก่อนค่ำแล้วนะ ต่อไปคงต้องเพิ่มการเลือกเส้นทางที่ไม่เปลี่ยวแม้จะอ้อม (จริงๆ เส้นนี้ก็ไม่ถือว่าเปลี่ยวนะแค่คนน้อยกว่าอีกเส้น) หัดศิลปะการป้องกันตัวดีไหมหรือว่าพกมีดพับ