พาเด็กๆ ไปเช็ครถ

ขับรถเกินระยะ 10,000 กิโลมาเป็นพันแล้วเพิ่งนัดนำรถเข้าศูนย์เพื่อตรวจเช็คสภาพรถและซ่อมบำรุงที่ศูนย์ฮอนด้า พาราไดซ์เมื่อเช้านี้เอง เป็นการไปศูนย์บริการหลังการขายรถยนต์เป็นครั้งแรก แถมยังพาหลานชายจอมซนสองคนที่เพิ่งมาหาจากสุโขทัยเมื่อคืนนี้ติดสอยห้อยตามไปด้วย

ฉันน่าจะเป็นผู้ใช้บริการศูนย์รายแรกของวันนี้เพราะพนักงานนัดให้มาถึง 7:45 ตอนนั้นแม้แต่พนักงานเองก็ยังดูโหรงเหรงบางตาจนกังวลขึ้นมาว่าจะมีกิจกรรมอะไรให้เด็กๆ ทำระหว่างรอเช็ครถไหม พอก้าวเข้าไปถึงโถงรับรองเห็นอาหารเครื่องดื่มยังไม่ค่อยมีอะไรมากนัก แต่เหลือบไปเห็นโต๊ะพูลตั้งอยู่ที่มุมห้องและมีสนามพัตกอล์ฟเล็กๆ อยู่ในสวนนอกตัวอาคารก็ใจชื้นขึ้นที่มีอะไรให้เด็กๆ เล่นจริงๆ อย่างที่เมื่อคืนนี้ได้โฆษณาหลอกล่อเพื่อให้หลานมาเป็นเพื่อน

เด็กๆ ไม่เคยเล่นทั้งพูลทั้งกอล์ฟมาก่อนพอเห็นอุปกรณ์กีฬาทั้งสองอย่างนั้นก็รีบกระโจนใส่โดยเฉพาะเจ้าตัวเล็กที่ชอบเล่นกลางแจ้ง คงตื่นเต้นที่ได้ลองของใหม่ เล่นได้สักครู่อาหารเครื่องดื่มสารพัดสารพันสำหรับให้บริการลูกค้าก็ทยอยมาเพิ่มขึ้นให้เลือกกินได้อย่างสนุกสนาน

เราใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงอยู่ที่ศูนย์ แต่เด็กไม่งอแงโวยวายเลยเพราะมีอะไรให้เขาสนใจเยอะ นอกจากอาหารเครื่องดื่ม โต๊ะพูล สนามพัตกอล์ฟ ห้องเล่นเด็กแล้วยังมีไอแพดให้บริการฟรีหลายเครื่อง อันหลังนี้เองที่ตรึงหลานชายคนโตได้อยู่หมัด

เดี๋ยวนี้นอกจากสินค้าและบริการหลักแล้วผู้ประกอบการยังต้องมอบประสบการณ์ทางประสาทสัมผัสต่างๆ ให้กับลูกค้าด้วย ยิ่งทำให้รื่นรมย์ได้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งได้เปรียบเพราะคนยุคใหม่มีทางเลือกมากและส่วนใหญ่ชีวิตมีความสะดวกสบายพื้นฐานอยู่แล้ว การทำให้รู้สึกพิเศษจึงเป็นประเด็นที่ผู้ประกอบการหยิบมาแข่งขันกัน อานิสงส์นั้นจึงตกแก่ผู้บริโภค เช่นฉันและหลานสองคนในวันนี้