โฮสเทลไม่มีสบู่

สบู่เหลวล้างหน้าซองขาวช่วยแก้ขัด

เช้าวันนี้ก็ออกไปวิ่งริมทะเลสาบอีกครั้ง คนแทบไม่มีทำให้วิ่งสบาย สูดอากาศสดชื่นจากทะเลสาบโคโม่ได้เต็มปอด วิ่งเสร็จก็นั่งพักที่ม้านั่งริมทะเลสาบ ดูนกบิน เป็ดและปลาว่ายน้ำ ได้ยินเสียงคลื่นน้ำเบาๆ เสียงนกร้อง ธรรมชาติคือสิ่งบำรุงจิตใจที่ฟรีสำหรับทุกคนอย่างเสมอภาค

หลังจากวิ่งเสร็จก็กลับไปชำระร่างกาย เป็นการอาบน้ำสระผมที่ทุลักทุเลมากเพราะโฮสเทลไม่มีสบู่ แชมพูและผ้าเช็ดตัวให้ สามอย่างนี้ฉันไม่มีมาซักอย่าง ไม่ใช่ไม่รู้นะแต่ลืมสนิท ด้วยความที่ระยะหลังๆ มักพักโรงแรมหรือ B&B ที่มีสิ่งเหล่านี้ให้อยู่แล้ว ซ้ำทริปนี้เองช่วงครึ่งหลังที่ร่วมงานประชุมก็พักโรงแรมถึงห้าคืนจึงลืมนึกถึงและหยิบใส่กระเป๋ามา รู้ตัวก็ตอนอาบน้ำเมื่อเย็นวาน

จะไปซื้อที่ร้านขายของชำมาใช้ก็รู้สึกว่าออกจะสิ้นเปลืองไปเพราะพรุ่งนี้ก็เข้าพักโรงแรมแล้ว พอดีมีสบู่เหลวล้างหน้าแบบซองอยู่เป็นสิบซอง ขนาดซองเล็กกว่ายาสระผมชนิดซองสมัยก่อนนิดเดียว เป็นอานิสงส์จากการพัก Business hotel ที่ญี่ปุ่น (ซึ่งมักมีครีมทำความสะอาดและบำรุงผิวหน้าขนาดใช้ครั้งเดียวเป็นซองๆ ให้แขกผู้เข้าพักหยิบไปใช้ได้ เป็นแกดเจ็ทเข้าท่าของโรงแรมญี่ปุ่น) เลยเอามาใช้เป็นสบู่ถูตัวด้วย... คิดว่า ถ้ามันล้างหน้าได้ก็ต้องล้างร่างกายได้ด้วยสิ ซึ่งก็ใช้ได้จริงๆ

แต่เมื่อวานเย็นนั่นแค่อาบน้ำ เช้านี้หลังวิ่งเสร็จต้องสระผมด้วย จะเอายังไงดี ขอแชมพูรูมเมทรึลองเอาสบู่ล้างหน้าซองหลายๆ ซองมาใช้แทนแชมพูดี ติ๊กต่อกติ๊กต่อก คิดแป๊บนึงแล้วก็เลือกอย่างหลัง เอาสบู่ล้างหน้ามาสระผมเพื่อความประหยัด ก็ใช้ได้อยู่นะ ฟองเยอะพอสมควรใช้แทนกันแก้ขัดได้ ก็คงเหมือนกับที่พวกผู้ชายขี้เกียจใช้แชมพูทั้งสระผม ล้างหน้า ถูตัวละมั้ง... เคยได้ยินมา นอกจากสบู่ แชมพูแล้วอีกอย่างที่ไม่มีและไม่ได้เตรียมมาคือผ้าเช็ดตัว จะซื้อใหม่ก็หลายตังค์เลยเอาชุดนอนผ้ายืดตัวยาวมาใช้แทน พลิกๆ แพลงๆ ถูไถไปก่อน ข้าวของแต่ละอย่างของฉันต้องสารพัดประโยชน์นะ

วันนี้เป็นวันเดินทางระหว่างจากทะเลสาบโคโม่ไปเวนิสใช้เวลาหลายชั่วโมงโดยรถไฟด่วน Frecciabianca ถึงเวนิสเมื่อเย็นแล้ว รู้สึกเหนื่อยกับการเดินทางเล็กน้อยเลยเดินเล่นแป๊บนึง ทานสปาเก็ตตี้เนโรแล้วกลับที่พัก รอตื่นมาวิ่งตอนเช้าเลย