ในที่สุดวันเดินทางไปอิตาลีก็มาถึง
สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่มีกิจธุระอัดแน่นทุกวัน แต่ก็มีความบังเอิญอย่างหนึ่งคือการเข้ารับการปฐมนิเทศน์อาจารย์ใหม่โดยมหาวิทยาลัยในวันที่ 13-14 ก.ค. (เมื่อวานกับวันนี้) ที่ถือว่าโชคดีมากเพราะกิจกรรมนี้จัดเพียงปีละครั้งเท่านั้น ฉันก็เลยได้เข้าร่วมจนเสร็จสิ้นก่อนเดินทางไกลพอดี ทำให้หายกังวลในเรื่องกิจธุระเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยไปโข
หลังเลิกงานก็ได้พี่ยีนช่วยขับรถมาส่งที่สนามบิน (แถมพรุ่งนี้ยังจะช่วยเอารถเข้าศูนย์เพื่อซ่อมตามที่เคลมไว้ให้ด้วย รู้สึกขอบคุณมากๆ) เพื่อเดินทางกับ PG228 มายังกรุงเทพฯ... ขณะที่เขียนบันทึกอยู่นี้ฉันนั่งอยู่ที่อาคารผู้โดยสารขาออกชั้นสี่ สนามบินสุวรรณภูมิ ท่ามกลางบรรยากาศคึกคักของผู้คนนับร้อยๆ ที่กำลังรอเดินทางไปพบดินแดนอื่นเช่นเดียวกับฉัน
การเดินทางกับบางกอกแอร์เวย์ด้วยตั๋วโดยสารโปรโมชั่นลด 70% เป็นสิ่งที่คุ้มค่ามากเพราะนอกจากราคาจะถูกพอๆ กับรถทัวร์แล้วบางกอกยังมีเล้าจน์สำหรับผู้โดยสารทุกคลาส ฉันตั้งใจงดจ่ายอาหารเย็นเพื่อไปกินฟรีที่เล้าจน์ทีเดียว จัดไปทั้งแซนวิชสารพัดไส้ ขนมชั้น ขนมกลีบลำดวน น้ำส้ม... แต่ดันพลาดของเด็ดสุดไปได้ มันคือไส้อั่ว... ที่ฉันเห็นมันตอนกำลังออกไปเกทขึ้นเครื่อง Y_Y
อาจมีบางคนที่รู้สึกว่าอะไรจะเขียมเว่อร์ปานนั้น จริงๆ แล้วความฝันบ้าๆ บอๆ ของฉันอย่างหนึ่งคือการรวบรวม "เคล็ดลับชีวิตประหยัด" เขียนออกมาเป็นหนังสือ ซึ่งได้แรงบันดาลใจจากการใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นแล้วได้เห็นว่าชาวญี่ปุ่นที่เราเห็นใช้ชีวิตอู้ฟู้ที่เมืองไทย (ซึ่งค่าครองชีพถูกกว่าหลายเท่าตัว) นั้น แท้จริงใช้ชีวิตประหยัดกันมาก แต่เป็นความประหยัดที่ฉลาดแบบน้อยแต่ดูดี ไม่ใช่ไม่ซื้ออะไรแต่ซื้อแบบมองรอบด้าน มองการณ์ไกล เป็นไอเดียชีวิตที่เก๋มากเลย
ด้วยความคิดที่มีอยู่ในใจลึกๆ เช่นนั้น ฉันเลยวางแผนว่ากินที่เล้าจน์ให้อิ่มๆ ไปเลยแล้วเก็บของกินบนเครื่องซึ่งคราวนี้โชคดีเป็นแฮมเบอเกอร์เก็บง่าย (โดยเอาพลาสติกห่ออาหารห่อของกินที่ต้องการใหม่แล้วจับยัดลงถุงกระดาษใบเล็กที่จริงๆ มีไว้สำหรับใส่เศษขยะ) เก็บใส่กระเป๋าเอาไว้กินในช่วงระหว่างรอต่อเครื่องอันยาวนาน... ในช่วงหกชั่วโมงกว่าจะได้ขึ้นเครื่องมันจะต้องเกิดความหิวขึ้นมาในเวลาหนึ่งแน่ๆ... จะได้ไม่ต้องเสียตังซื้อของกินแพงๆ ที่สนามบินกิน
ความประหยัดยังไม่หมดแค่นั้นนะ ฉันรู้ว่าเวลาไปต่างประเทศถ้าแลกเงินผ่านบัตรเครดิตมูลค่า 30,000 ขึ้นไปแบ๊งค์ (ไทยพาณิชย์) จะมีของสมนาคุณประเภทกระเป๋าให้จึงทำแบบนั้นเหมือนทุกครั้ง ทีแรก พนง. บอกว่าของหมดแต่พอฉันเดินจากไปได้ไม่ไกลเธอก็วิ่งตามมา นำกระเป๋าเทรนนิ่งตัดเย็บดีหน้าตาเก๋ไก๋ใบใหญ่แต่พอสะพายได้สบายมาให้ บอกว่าคิดว่าหมดแล้วแต่เหลือบไปเห็นว่ายังมีเหลืออีกใบ โชคดีสุดๆ ไปเลย
เป็นโรคจิตหรือไงไม่รู้ฉัน เวลาทำอะไรประหยัด (แต่ดูดี) ได้จะภูมิใจสุดๆ
สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่มีกิจธุระอัดแน่นทุกวัน แต่ก็มีความบังเอิญอย่างหนึ่งคือการเข้ารับการปฐมนิเทศน์อาจารย์ใหม่โดยมหาวิทยาลัยในวันที่ 13-14 ก.ค. (เมื่อวานกับวันนี้) ที่ถือว่าโชคดีมากเพราะกิจกรรมนี้จัดเพียงปีละครั้งเท่านั้น ฉันก็เลยได้เข้าร่วมจนเสร็จสิ้นก่อนเดินทางไกลพอดี ทำให้หายกังวลในเรื่องกิจธุระเกี่ยวกับมหาวิทยาลัยไปโข
หลังเลิกงานก็ได้พี่ยีนช่วยขับรถมาส่งที่สนามบิน (แถมพรุ่งนี้ยังจะช่วยเอารถเข้าศูนย์เพื่อซ่อมตามที่เคลมไว้ให้ด้วย รู้สึกขอบคุณมากๆ) เพื่อเดินทางกับ PG228 มายังกรุงเทพฯ... ขณะที่เขียนบันทึกอยู่นี้ฉันนั่งอยู่ที่อาคารผู้โดยสารขาออกชั้นสี่ สนามบินสุวรรณภูมิ ท่ามกลางบรรยากาศคึกคักของผู้คนนับร้อยๆ ที่กำลังรอเดินทางไปพบดินแดนอื่นเช่นเดียวกับฉัน
การเดินทางกับบางกอกแอร์เวย์ด้วยตั๋วโดยสารโปรโมชั่นลด 70% เป็นสิ่งที่คุ้มค่ามากเพราะนอกจากราคาจะถูกพอๆ กับรถทัวร์แล้วบางกอกยังมีเล้าจน์สำหรับผู้โดยสารทุกคลาส ฉันตั้งใจงดจ่ายอาหารเย็นเพื่อไปกินฟรีที่เล้าจน์ทีเดียว จัดไปทั้งแซนวิชสารพัดไส้ ขนมชั้น ขนมกลีบลำดวน น้ำส้ม... แต่ดันพลาดของเด็ดสุดไปได้ มันคือไส้อั่ว... ที่ฉันเห็นมันตอนกำลังออกไปเกทขึ้นเครื่อง Y_Y
อาจมีบางคนที่รู้สึกว่าอะไรจะเขียมเว่อร์ปานนั้น จริงๆ แล้วความฝันบ้าๆ บอๆ ของฉันอย่างหนึ่งคือการรวบรวม "เคล็ดลับชีวิตประหยัด" เขียนออกมาเป็นหนังสือ ซึ่งได้แรงบันดาลใจจากการใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นแล้วได้เห็นว่าชาวญี่ปุ่นที่เราเห็นใช้ชีวิตอู้ฟู้ที่เมืองไทย (ซึ่งค่าครองชีพถูกกว่าหลายเท่าตัว) นั้น แท้จริงใช้ชีวิตประหยัดกันมาก แต่เป็นความประหยัดที่ฉลาดแบบน้อยแต่ดูดี ไม่ใช่ไม่ซื้ออะไรแต่ซื้อแบบมองรอบด้าน มองการณ์ไกล เป็นไอเดียชีวิตที่เก๋มากเลย
ด้วยความคิดที่มีอยู่ในใจลึกๆ เช่นนั้น ฉันเลยวางแผนว่ากินที่เล้าจน์ให้อิ่มๆ ไปเลยแล้วเก็บของกินบนเครื่องซึ่งคราวนี้โชคดีเป็นแฮมเบอเกอร์เก็บง่าย (โดยเอาพลาสติกห่ออาหารห่อของกินที่ต้องการใหม่แล้วจับยัดลงถุงกระดาษใบเล็กที่จริงๆ มีไว้สำหรับใส่เศษขยะ) เก็บใส่กระเป๋าเอาไว้กินในช่วงระหว่างรอต่อเครื่องอันยาวนาน... ในช่วงหกชั่วโมงกว่าจะได้ขึ้นเครื่องมันจะต้องเกิดความหิวขึ้นมาในเวลาหนึ่งแน่ๆ... จะได้ไม่ต้องเสียตังซื้อของกินแพงๆ ที่สนามบินกิน
ความประหยัดยังไม่หมดแค่นั้นนะ ฉันรู้ว่าเวลาไปต่างประเทศถ้าแลกเงินผ่านบัตรเครดิตมูลค่า 30,000 ขึ้นไปแบ๊งค์ (ไทยพาณิชย์) จะมีของสมนาคุณประเภทกระเป๋าให้จึงทำแบบนั้นเหมือนทุกครั้ง ทีแรก พนง. บอกว่าของหมดแต่พอฉันเดินจากไปได้ไม่ไกลเธอก็วิ่งตามมา นำกระเป๋าเทรนนิ่งตัดเย็บดีหน้าตาเก๋ไก๋ใบใหญ่แต่พอสะพายได้สบายมาให้ บอกว่าคิดว่าหมดแล้วแต่เหลือบไปเห็นว่ายังมีเหลืออีกใบ โชคดีสุดๆ ไปเลย
เป็นโรคจิตหรือไงไม่รู้ฉัน เวลาทำอะไรประหยัด (แต่ดูดี) ได้จะภูมิใจสุดๆ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น