The Sister Diary

คิดถึง ดีใจมากกกและคิดถึงมากกก วันนี้เด็กๆ ที่จบออกไปเป็นล่ามมือใหม่ว ีดีโอคอลมาเล่าประสบการณ์ชี วิตล่ามให้ฟัง... หน้าหนูคนกลางดูจะเครียดสุด นะจ๊ะ  😂  ครูดีใจมาก (ดูหน้าครู) ที่ได้คุยกับพวกหนูในวันที่ ทุกคนเข้าใจแล้วว่าครูสอนวิ ชา Business นั่นไปทำไม  😁  คุยกันนานมากจนครูไม่ได้ทำง านอะไรเลย จะนอนละ ช่างมันเหอะ ค่อยตื่นมาทำพรุ่งนี้เช้า

คาโฮะสอนวิธีทำกิวด้ง

แนะนำตัว นศ. ฝึกสอน

Chao 342 เพิ่งเห็นคอลัมน์ "เส้นทางเดินเท้าชมธรรมชาติ วัดผาลาด" ในหนังสือพิมพ์ Chao ฉบับที่ 342 ที่มีรูปตัวเองโผล่อยู่วันน ี้เอง ขอบคุณมากนะคะเซ็ทสึโกะ คราวหน้าไปปีนเขาเดินป่าที่ อื่นกันอีกนะ  🤗

หลานชายคนดี I'm so proud of you, Copter. You're a little gentleman. Last Sunday when my nephew and friends were waiting for a teacher in grade 5 class in a cram school, a naughty grade 6 boy came into the class, locked the door and took an air gun out aiming to grade 5 students, like imitating a violent shooting game. My nephew was shot 3 times.  😥  When the teacher came to the class and knew what's happened, she told my nephew to shot the naughty boy 3 times as a punishment. My boy shot him one time and said, "One shot is enough. I know he hurt already." Forgiving others is not easy, but you have a kind heart enough to forgive. I'm really proud of you, my nephew.   #Went home to pick up Jimjum #หลานชายทั้งสองดีใจมากที่ได้รับของเล่นจากญี่ปุ่น เติร์ดถึงกับน้ำตาคลอ 😄

หน้าต่างห้องพระ เมื่อคืนฝนลมแรงแต่ไม่คิดว่าจะแรงขนาดโค่นต้นกระถินใหญ่หลัังบ้านล้มเพราะไม่ได้ยินเสียงดังอะไรเลย จนกระทั่งเลิอกงานกลับถึงบ้านเมื่อเย็น เข้าไปในครัวจึงเห็นว่าต้นกระถินล้มลงมาพาดกับฝาครัว พอขึ้นไปดูที่หน้าต่างห้องพระชั้นสองก็มีส่วนยอดของต้นพาดอยู่บนหลังคากันสาดด้วย โอ๊ะโอ ต้อนรับการกลับมาจากญี่ปุ่นของกัลยากันแบบนี้เลยเหรอจ๊ะ ต้องใช้บริการซุปเปอร์แมน (พ่อ) ซะแล้ว

ฉัน เกรซ (JM) อเล็กซานดร้า (PL) เพื่อนร่วมเดินทางไปสนามบินนาริตะกับฉันคือเกรซซังและอเล็กซานดร้าซังเป็นเซ็ตที่รวมคนสามชาติพันธุ์หลักของโลกไว้เลย #มิกิซังกับยูอิจังมาส่งที่สนามบินด้วย #ซาบซึ่งใจมาก 😄😊💗

สุมาน (NP) เมเหม็ด (TR) เรสกี้ (ID) โจเซฟ (PH) วันนี้ต้องเดินทางกลับไทยแล้ว ฉันต้องขึ้นรถออกจากศูนย์ตอนตีห้า ไม่คิดว่าจะมีใครมาส่ง แต่พอเปิดประตูห้องออกมาก็พบสี่หนุ่มมารออยู่แล้ว #ซาบซึ้ง 😊😭 #มีแต่หนุ่มๆ มาส่งจนโดนอาจารย์แซว #พอลลิน่าซัง (ญ) ตามลงมาส่งทีหลัง #กอดลาทีมโรบอท เรสกี้หนึ่งที โจเซฟสองที

อาหารในงานเลี้ยงไม่เคยทำให้อิ่ม โจเซฟเลยพาไปกินราเม็งต่อที่ร้านหน้าสถานี #二次会 #นางเลี้ยงด้วย 😄 #ดื่มแอลกอฮอล์ (Lemon sour) อีกครั้งแล้วเนี่ย #กลับเซ็นเตอร์ตอนห้องคาราโอเกะปิดแล้วและสมาชิกตามหานักร้องประจำคณะกันอยู่ #ฉันผิดใช่ไหมที่ไปกับนาง 😅

รวมสมาชิกทุกคน พิธีจบการศึกษาคือสิ่งตอกย้ำการจากลา #ได้ใส่ชุดไทยอีกครั้ง #อยากเรียนแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่อยากกลับเมืองไทยเลย 😭

รินะซังและโจเซฟคนนั่งข้างๆ มาตลอด การพบคือจุดเริ่มต้นของการจาก #ชั้นเรียนครั้งสุดท้ายรีวิวการเรียนตลอดโครงการ #รินะซังถ่ายรูปตอนฉันหลับตาทามมาย 😅 #โจเซฟโผล่มาอีกละ #แต่นายต้องเป็นคนที่ฉันคิดถึงมากที่สุดในชั้นแน่เมื่อกลับไป 😭

สอนการอ่านโดยใช้ ICT การทำงานร่วมกับคนต่างวัฒนธรรมมันยากและเหนื่อยสุดๆ ไปเลย #ก็ฉันกับเกรซซัง ไทยกับจาไมก้า เอเชียกับแอฟริกาเลยทีเดียว #แต่ในที่สุดก็จบลงด้วยดี ประสบความสำเร็จ 

กองทัพปิกาจูล่องเรือเล่น โยโกฮาม่าในวันวานบรรยากาศโรแมนติคสุดๆ แต่โยโกฮาม่าวันนี้หาความโรแมนติคไม่ได้เลย #มีแต่หัวคนกับกองทัพปิกาจู #จริงๆ ก็อยากมาดูกองทัพปิกาจูนั่นแหละแต่ไม่คิดว่าจะมีคนคิดเหมือนกันเป็นหมื่นเป็นแสน #กว่าจะได้เห็นปิกาจูก็ตอนกำลังเดินไปสถานีเพื่อกลับที่พักแบบบังเอิญ #ไปกับครอบครัวทาคายาม่าและเก๋

มิจิโกะโตเป็นสาวทำงานแล้ว ความเปลี่ยนแปลงบางอย่างถ้าไม่สังเกตก็แทบมองไม่เห็นแต่ความเปลี่ยนแปลงบางอย่างแม้ไม่ตั้งใจก็เห็น #ทานกลางวันกับครอบครัวคิตตะกะแม่และลูกสาว #รู้จักมิตจังตั้งแต่ห้าขวบอยู่อนุบาล เจออีกที ม.2 คราวนี้จบมหาลัยเข้าทำงานปีแรกแล้ว #เรียกมิตจังมาตลอดแต่ปีนี้ต้องเรียกมิจิโกะซัง #คิดถึงชีวิตที่คิตะคิวชู #คุนิโกะซังกำลังจะย้ายตามสามีไปอยู่มะนิลา #ฟิลิปปินส์อีกละ 

ที่สะพานแขวน ธรรมชาติในป่าเขาช่วยเยียวยาจิตวิญญาณที่ชอบรับเอาสิ่งแปลกปลอมภายนอกเข้ามาทำให้เศร้าหมอง ฉันจึงชอบเดินป่าปีนเขา #เดินป่าทาคาโอะซังกับเพื่อนๆ ในวันภูเขา #ท่ามกลางฝนโปรยปรายในช่วงแรก #โจเซฟไม่เคยไฮกิ้งมาก่อนในชีวิต 😲 #และนางเข่าเดี้ยงเมื่อจบรายการ #เป็นเพราะเราพากลับทางโหดรึึเปล่า

ซูชิโรงอาหาร โรงอาหารจัด Viking dinner แต่จำกัดให้กินซูชิได้คนละจาน ส่วนเมนูอื่นจัดเต็มแบบไม่อั้น #ปัญหาคืออย่างอื่นมันไม่อร่อย #ถึงขั้นของทอดที่ตักมารอบเดียวก็กินไม่หมด #โจเซฟมีการเสนอตัวกินให้ 😮 #อยากกินปลาดิบ!

รงบุนของอาจารย์ 😄 ตามแผนเดิมเย็นนี้ห้อง 4 เราจะมีโนมิไคกัน แต่ไม่เห็นอาจารย์นัดแนะว่าไง สุดท้ายแผนล่ม #อาทิตย์ที่แล้วอุตส่าห์นัดกันเป็นมั่นเหมาะ #ว่างเลย #เอาหนังสืออ.คาวามุระมาอ่านดูละกัน #เครียดเลยทีนี้ 

นานๆ เจอกันที ยากินิขุ เวลาผ่านบางสิ่งเปลี่ยนไปบางสิ่งยังคงเดิม เช่นมิตรภาพที่ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เมื่อได้พบเพื่อนเก่าความทรงจำเก่าๆ ก็หวนคืนมาด้วย #ไม่ได้พบกอล์ฟนานเลยตอนนี้เปลี่ยนสถานะจากนักศึกษาเป็นครูกันทั้งคู่แล้ว #ยากินิขุแพงแบบไม่ทันตั้งตัว 😅 #ลืมไปต่อเกะเหมือนสมัยก่อน 😝

อ.คาวามุระ อาจารย์ทุกคนคงดีใจที่ศิษย์เก่าระลึกถึงและกลับมาเยี่ยมเยียน ไม่ว่าศิษย์คนนั้นจะเรียนเก่งหรือแย่แค่ไหน #วันนี้เป็นวันสำคัญเพราะเป็นวันที่ไปพบอาจารย์คาวามุระ #ตื่นเต้นปนกลัวเกินบรรยาย #แต่อาจารย์ถึงกับซื้อไอติมเตรียมไว้เลี้ยงแถมยังมอบหนังสือวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกที่ตีพิมพ์เป็นเล่มหนาราคากว่าห้าพันเยนให้ #ชวนให้กลับต่อเอกอีกด้วย #สำนึกในพระคุณของอาจารย์เป็นอย่างสูง

ชั้นเรียนรำญี่ปุ่น ไม่ว่าประเทศไหนก็ล้วนมีความพยายามที่จะรักษาวัฒนธรรมดั้งเดิมอันเป็นรากเหง้าของตนเอง #มิกิซังไปดูชั้นเรียนรำญี่ปุ่นของยูอิจัง #โปรดสังเกตครูยังใช้เทปคาสเส็ตอยู่ #หลังเลิกเรียนได้ลองขี่จักรยานไฟฟ้าของมิกิซังแล้วสอนยูอิจังเล่นหมากเก็บเป็นการตอบแทน #แลกเปลี่ยนวัฒนธรรมไง

ประทับรอยมือ Iwata Koichi เวลาเครียดๆ การดูดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืนช่วยได้มาก มันทำให้เราตระหนักได้ว่ามนุษย์อย่างเราก็แค่เศษเสี้ยวธุลีในจักรวาลอันกว้างไพศาล จะทุกข์ไปทำไมมากมายในเมื่อเราไม่ได้สำคัญอะไรมากมาย #เซ็งคนญี่ปุ่นที่พยายามจะยัดเยียดทัวร์ยุคะตะแสนแพง #เพิ่งรู้ว่าที่โอมิยะมี planetarium #แถมมีคนท้องถิ่นเป็นนักบินอวกาศด้วย #Iwata Koichi

มีความแต่งกลอน ที่จริงวันนี้น่าจะได้เรียนสถานการณ์ญี่ปุ่นปัจจุบัน แต่อาจารย์โค (ที่เก๋โฆษณาว่าสอนสนุกมาก) กลับเตรียมเนื้อหามาในลักษณะ quiz เกี่ยวกับการดำรงชีวิตประจำวันที่พวกเราก็รู้ๆ กันอยู่แล้ว หลายๆ คนในชั้นก็เลยนั่งหลับ พอเข้าเบรคหลังเนื้อหายิ่งไกลห่างจากสถานการณ์ญี่ปุ่นปัจจุบันไปอีกเพราะอาจารย์ให้พวกเราแต่ง Quiz กับเซนริว （川柳）ซึ่งเป็นกลอนที่มีจำนวนคำบังคับ 5 7 5 เหมือนไฮกุแต่แตกต่างกันที่ไฮกุต้องมีคำแสดงฤดูกาล（季語）แต่เซนริวไม่จำเป็นต้องมีและส่วนใหญ่จะแฝงอารมณ์ขันลงในบทกลอน ครั้งนี้ฉันได้อยู่กลุ่มอันนะ (รัสเซีย) อนากะ และเมเหม็ด ถ้าเปลี่ยนอันนะเป็นดิอันละก็สมาชิกกลุ่ม Project work เลย 😂 หลังชั้นเรียนอาจารย์โคจบก็มีคลาสทดลองสอนของคิหวะซังเกี่ยวกับกาสมัครงานของนักศึกษาชาวญี่ปุ่น（就活）อันนี้น่าสนใจมาก คิหวะนำเสนอได้ละเอียดลออ น่าสนใจและน่าจะมีประโยชน์มากสำหรับนำไปสอนเด็กๆ จนต้องขอไฟล์มาเก็บไว้ 風邪気味で　美容院行く（と）　髪切られ！ ปล. ช่วงอาหารเย็นวันนี้ฉันขออนากะซังลองกินข้าวคลุกโยเกิร์ตโรยเกลือเล็กน้อย คำแรกรสชาติทะแม่งๆ จนจะคายทิ้งเสียให้ได้แต่เกรงใจเจ้าของเพราะนั่งอยู่ตรงหน้าก็เลยจำใจกินต่...

เมนูวันนี้... อุนางิด้ง หลังเลิกเรียนมิยาซากะซังจัดงานชี้แจงเรื่องการเตรียมตัวกลับประเทศ รู้สึกใจหายเมื่อคิดว่าจะแยกย้ายสลายตัวกับเพื่อนๆ ผู้เข้าอบรมแล้ว การได้เรียนได้ทำกิจกรรมร่วมกันบ่อยๆ ทำให้พวกเราเกิดความสนิทสนมกันมากขึ้นโดยไม่รู้ตัว เอาใกล้ๆ อย่างโจเซฟนี่เลขที่ติดกันนั่งโต๊ะเดียวกันตั้งแต่วันพิธีเปิดเรียน ตลอดระยะเวลาเรียนก็นั่งที่นั่งข้างกันมาตลอด วันนี้เขาจัดที่นั่งตามเลขที่จึงได้นั่งโต๊ะเดียวกันอีก ทีแรกโจเซฟนี่ดูเก๊กน่าดู ขรึม มาดคุณชายฟิลิปปินส์ แต่มาวันนี้ฉันละอยากหักคอ 😒 ตอนที่พอลลิน่าที่นั่งโต๊ะแถวหน้าถามฉันว่าทำไมฉันไม่ไปเที่ยว 地方研修 ที่คันไซด้วยกัน ฉันยังไม่ทันอ้าปากตอบโจเซฟนางก็ตอบแทนว่า "ก็เพราะแหม่มเป็นคนเดียวที่ไม่รู้ว่า 地方研修 คือการไปเที่ยว" หืมม์ โจเซฟ... ผ่านมาเดือนกว่านางเล่นหัวฉันได้ขนาดนี้นะ 😅 มิตรภาพ

กาบิซัง ห้อง 3 ตอนตีสองกว่าเกิดแผ่นดินไหวที่ไหนซักแห่งในแถบญี่ปุ่นฝั่งตะวันออกซึ่งฉันและทุกคนที่นี่ก็รู้สึกถึงความสั่นไหวได้จนกลายเป็นหัวข้อสนทนากันในเซ็นเตอร์ในช่วงเช้า แว่วๆ ว่าแผ่นดินไหวครั้งนี้มีความรุนแรงระดับ 4 แหม เมื่อวันอาทิตย์เพิ่งจะไปเที่ยว 池袋防災館 มา ไม่กี่วันก็เจอของจริงเลย อาจารย์มอบหมายงานพรีเซ้นต์ให้อีกแล้ว คราวนี้เป็นเรื่องวิธีการสอนซึ่งฉันตั้งใจว่าจะทำเรื่องการสอนการอ่านโดยใช้ของจริง（リアリア）เพราะบทแรกที่จะสอนในวิชาการอ่าน 1 เทอมนี้ก็เป็นเรื่องการอ่านฉลาก ป้าย ฯลฯ อยู่แล้ว พอพรีเซ้นต์ที่นี่เสร็จกลับประเทศก็เอาไปใช้ได้ทันที เกรซซัง (จาไมก้า) ก็สนใจทำเรื่องนี้เหมือนกันเราจึงได้ทำเรื่องนี้คู่กัน ตอนค่ำเปิดรายการ 笑ってコラえて！ช่อง 日本テレビ ดูกาบิซังห้อง 3 ออกรายการในฐานะล่ามและไกด์พาเที่ยวประเทศอาร์เจนติน่า ช่วงแรกก็รู้สึกว้าวที่ได้เห็นเพื่อนร่วมคอร์สออกทีวีญี่ปุ่น แต่พอดูไปดูมาก็เริ่มรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับสิ่งต่างๆ ในประเทศอาร์เจนติน่าแทน เรื่องเพิ่งดำเนินไปครึ่งทาง เห็นว่าอาทิตย์จะมีต่อ อาทิตย์หน้าจะไม่พลาดแน่นอน

เด็กๆ สนใจการเข้าแถวหน้าเสาธงของไทย วันนี้เซ็นเตอร์พาเราไปเยี่ยมชมโรงเรียนมัธยมปลายโทโคโระซาว่าด้วยวัตถุประสงค์ที่จะให้เราได้เห็นการเรียนการสอนของโรงเรียนในประเทศญี่ปุ่น แต่น่าเสียดายที่ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อนจึงไม่มีชั้นเรียนตามปกติทั่วไป แต่ทางโรงเรียนก็ได้ประกาศรับสมัครนักเรียนมาร่วมทำกิจกรรมแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกับพวกเราในช่วงครึ่งวันเช้า ก่อนมาร่วมกิจกรรมนี้ฉันเขียนแผนส่งอาจารย์ไปว่าจะสังเกตการณ์นักเรียนในเรื่องการแสดงความคิดเห็นจึงถือว่าเป็นกิจกรรมที่เอื้อต่อการสังเกตของฉันมาก... เท่าที่ดูนักเรียนที่อยู่กลุ่มฉัน (และยังมีเรสึกิกับเกรซ) ซึ่งประกอบด้วย เซนะจัง (ปี 1) ซาโตรุคุง (ปี 2) และนารุมิจัง (ปี 3) ล้วนแล้วแต่เป็นเด็กเรียบร้อย น่ารัก ขี้อาย ไม่ค่อยกล้าแสดงความคิดเห็นนัก ขนาดฉันเตรียมเรื่องชีวิตนักเรียนมัธยมของไทยไปเล่าให้ฟังเสียยืดยาวเด็กๆ ก็ได้แต่ร้อง "เห..." ในแต่ละช่วงตอนที่ได้ฟังแต่ไม่มีคำถามอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้ร้อง "เห..." นั้นเลย รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยในเรื่องนี้ แต่เมื่อถึงเวลาที่เด็กๆ ต้องแนะนำวัฒนธรรมของตัวเองในหัวข้อที่เตรียมมาล่วงห...