The Sister Diary

พาสองหลานชายตัวป่วนและแม่ไปเที่ยวเซ็นทรัลเฟสติวัล พิษณุโลก ฉันกับเตอร์ดูหนังอนิเมชั่น Sing กัน ส่วนแม่ก็พาเติร์ดเล่นเกมตู้รอ พอหนังจบก็ไปกินพิซซ่า ระหว่างที่กินอาหารกันอยู่เติร์ดก็อยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา ฉันจึงอาสาพาไป ปรากฏว่านั่งโถนานมาก แถมปิดประตูใส่กลอนขอความเป็นส่วนตัว แต่ด้วยความที่นั่งนานจนผิดสังเกต แม่จึงมาตาม พอเห็นว่าลูกยังยืนรอหลานอยู่หน้าห้องน้ำ นางก็ปีนห้องน้ำห้องข้างๆ ขึ้นไปส่องดู สตรองมาก ปรากฏ หลานกำลังนั่งโถสบายอารมณ์ บอกว่านั่งรอให้ถ่ายออก ปั๊ดโธ่เอ๊ย นึกว่าเป็นลมตกส้วมไปแล้ว เป็นคริสต์มาสกับครอบครัวที่วุ่นวายที่สุด Pizza after cinema

ในหลวงผู้เป็นที่รัก วันจันทร์ที่ ๑๙ ธันวาคม ๒๕๕๙ วันนี้เป็นวันสำคัญอีกวันหน ึ่งเพราะได้มาถวายบังคมพระบ รมศพพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู ่หัวรัชกาลที่ ๙ ที่รักยิ่ง ออกจากที่พักซึ่งอยู่อนุสาว รีย์ชัยสมรภูมิเวลาประมาณ ๕.๒๐ น. เพราะตั้งใจนั่งรถเมล์มาสนา มหลวง ไม่กล้านั่งแท็กซี่คนเดียวใ นขณะที่ยังมืดอยู่ รถเมล์สาย ปอ.๕๐๓ มาถึงอนุสาวรีย์เวลา ๕.๔๐ น. ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงมาถึงสน ามหลวง พยายามมองหาบอลลูนสีขาวที่เ ขาว่เป็นจุดสังเกตหางแถวแต่ หาไม่เจอ เห็นคุณลุงคนหนึ่งเดินผ่านม าเลยถามจึงได้รู้ว่าต้องไปเ ริ่มต้นที่ด่านคัดกรองโดยเจ ้าหน้าที่ก่อนถึงจะได้ต่อแถ วที่ตั้งอยู่รอบสนามหลวงเป็นวง  เวลา ๖.๕๐ น. โดยประมาณแถวก็เคลื่อนตัวมาอยู่เต๊นท์โซน ๙ ดูเหมือนหนทางยังอีกยาวไกล ผู้คนก็ทยอยมากันมากขึ้น กะประมาณด้วยสายตาคนเยอะนับ หลักพัน... หลายพันแต่คนที่ต่อแถวอยู่ใ กล้ๆ กันเป็นผู้มีประสบการณ์หลายครั้ งบอกว่าวันนี้คนไม่มากเท่าไ หร่นัก ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเราคงไม่ต้องคอยนาน ประมาณ ๘.๕๐ น. ได้นั่งเก้าอี้แล้วแต่เป็นท ี่นั่งชั่วคราวก่อนจะได้รับ คิว ได้ข้าวต้มมาทานด้วย เวลา ๙.๑๐ น. ได้นั่งรอที่เต๊นท์ ฉ...

โมอาน่า ผจญภัยตำนานหมู่เกาะทะเลใต้ วันนี้สองหนุ่มภาคิน-ภาวีมาหาป้าแหม่มตามนัดที่จะไปดูหนัง Moana กัน สำหรับเตอร์เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 3 แล้วที่ฉันพาไปดูในโรงหนัง แต่สำหรับเติร์ดหลานชายคนเล็กที่เพิ่งจะ 4 ขวบ นี่เป็นประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิตกับการดูหนังในโรงฉาย ซึ่งผลปรากฏว่าดูได้ไม่ทันถึงครึ่งเรื่องเติร์ดก็ขอออกจากโรงเพราะปวดท้องเข้าห้องน้ำและก็ไม่รู้สึกสนุกมากนักกับการดูหนังในโรง (ซึ่งจริงๆ มันก็มืดและเสียงดังกระหึ่มเกินไปสำหรับเด็กเล็กจริงๆ) แต่ยังไงก็ต้องชมเชยเติร์ดที่ไม่งอแง ขนาดไม่สบายและมีอาการท้องเสียทำให้อยากเข้าห้องน้ำบ่อย เติร์ดแค่สะกิดบอกให้ฉันพาออกจากโรงเงียบ ไม่รบกวนคนรอบข้างเลย แม้จะดูหนังในโรงจนจบไม่ได้อย่างที่ตั้งใจแต่หลานชายตัวเล็กคนนี้สอบผ่านมารยาทในที่สาธารณะซึ่งฉันรู้สึกยินดีกว่าการดูหนังในโรงจนจบได้เสียอีก

หลังการพิจารณาเกรดของนักศึกษาประจำภาคการศึกษานี้จบ คณบดีก็ย้ำเตือนอย่างหนักแน่นว่าให้ฉันและอาจารย์มาริซึ่งเป็นอาจารย์ประจำหลักสูตรเพียงสองคนที่ยังไม่มีผลงานวิชาการเร่งทำผลงานให้ปรากฏภายในก่อนเดือนกุมภาหน้าที่จะจัดให้มีการประเมินหลักสูตรใหม่ ฉันนึกไม่ออกจริงๆ ว่า ณ เวลานี้จะมีหน่วยงานไหนรับตีพิมพ์ผลงานให้คลอดได้ทันภายในเดือนกุมภา แต่คณบดีก็มีทางออกให้จนได้ คือท่านจะขอเลื่อนกำหนดส่งบทความวิชาการเพื่อนำเสนอในลักษณะการบรรยายในงาน Payap Research Symposium 2017 (ที่มีกำหนดจัดขึ้นในวันที่ 10 กพ. 2560) ให้ซึ่งหากผ่านการพิจารณาให้บรรยายได้บทความของเราก็จะได้ลงพิมพ์ในเอกสารแนบท้ายหรือที่เรียกทับศัพท์กันโดยทั่วไปว่า proceeding ขอให้พวกเราเร่งมือเขียนบทความขนาดความยาว 8-10 หน้าส่งให้ทันภายในเที่ยงคืนวันที่ 15 ธ.ค. ก็แล้วกัน... คิดๆ ไป ถ้าไม่มีเดดไลน์มาจ่อแบบนี้ผลงานฉันก็คงค้างเติ่งไม่มีวันเสร็จซักที ไฟลนก้น ปั่นงานหางจุกตูดอีกแล้วสินะกัลยา

อาทิตย์ที่แล้วโรงหนังยังเปิดเพลงสรรเสริญพระบารมีในหลวงรัชกาลที่ 9 อยู่แต่วันนี้เปลี่ยนเป็นรัชกาลที่ 10 แล้ว ก็ดีที่ไม่ต้องน้ำตาคลอเพราะคิดถึงพระองค์ท่าน แต่ก็ไม่ดีที่ไม่ได้น้ำตาคลอเพราะคิดถึงพระองค์ท่าน ไปดู Fantastic Beast and Where to Find Them (สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่) มา ถูกหนังปลุกหัวใจแฟนตาซีให้ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง ช่างเป็นเรื่องไม่จริงที่น่าตื่นเต้นอะไรขนาดนี้ ดูแล้วนึกถึงวันที่ได้อ่านหนังสือแฮร์รี่ พอตเตอร์กับศิลาอาถรรพ์ครั้งแรกในปลายๆ ปี ค.ศ.2000 บนเครื่องบิน ตอนนั้นกำลังบินจากเชียงใหม่ไปกรุงเทพฯ เพื่อไปต่อเครื่องที่ดอนเมือง (สมัยนั้นยังไม่มีสุวรรณภุมิ) ไปฟุคุโอกะ มีน้องผู้หญิงรุ่น ม.ปลายคนหนึ่งกำลังจะเดินทางไปเรียน ป.ตรีที่ญี่ปุ่นยื่นมาให้ยืมอ่าน เป็นครั้งแรกที่ได้รู้จักกับแฮร์รี่ พอตเตอร์และโลกของแม่มดพ่อมดในฮอกวอตต์ ต้องขอบคุณน้องผู้หญิงคนนั้นจริงๆ น่ารักมาก ในเรื่องนี้แม้จะไม่เกี่ยวกับเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ แต่ก็มีการถึงฮอกวอตต์อยู่บ้าง เพราะนิวท์ ตัวเอกของเรื่องเป็นศิษย์เก่าฮอกวอตต์ที่ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ภาคภูมิใจ และฉันว่านิวท์ สคา...

ทุกวันอาทิตย์สัปดาห์แรกของเดือนกรกฎาคมและธันวาคมเป็นวันที่มีการสอบวัดระดับภาษาญี่ปุ่น (JLPT) ซึ่งปีนี้ฉันลงสอบ N1 ด้วยหลังจากที่ร้างสอบไปสิบปีเต็มๆ ตั้งแต่สอบได้ระดับ 1 เมื่อปี 2006 การสอบครั้งนี้ไม่ได้อ่านหนังสือเตรียมสอบเลย ถือว่าเป็นการวัดระดับความรู้ที่มีอยู่จริงที่สั่งสมมาจากประสบการณ์ชีวิตและการทำงาน ซึ่งข้อสอบก็จัดว่าไม่ยากนักทั้งยังมีหลายจุดที่เป็นเรื่องที่ฉันได้เรียนรู้ขณะทำงาน ฉันคิดว่าน่าจะสอบผ่านแต่คะแนนอาจไม่สวยงามมากชนิดเต็มหรือเฉียดเต็ม สอบที่คณะมนุษย์ มช. พี่หนึ่งเลยชวนแวะซุ้ม ซุ้มญี่ปุ่นของเรา

เช้าแรกในแผ่นดินรัชกาลที่ 10 ยุ่งขิงอยู่กับการนุ่งผ้าถุงจนไปทำงานสาย กว่าจะจัดให้เข้าที่เข้าทางมองดูสวยงามได้ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง การนุ่งผ้าถุงให้แน่นและสวยงามเป็นงานที่ต้องใช้สกิลสูง คงใช้เวลาอีกนานกว่าฉันจะนุ่งได้แบบคามิตเต๊ะหรุ （神ってる）

วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันสำคัญของไทยเพราะพระบรมโอรสาธิราชขึ้นทรงราชย์เป็นสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 10 ซึ่งฉันได้ชมพระราชพิธีนี้ตอนที่กำลังดูละครอยู่ (อีกละ) พอจบพระราชพิธีก็มีข่าวขึ้นหน้าฟีดเฟซบุ๊คเต็มไปหมด จึงเลือกเก็บเอาไว้ดูเตือนความทรงจำในภายหลัง

สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์สุดท้ายของการสอบไฟนอล สัปดาห์หน้าเด็กๆ ปี 4 (ซึ่งมีทั้งเด็กรุ่น 55 และ 56) ก็จะเตรียมตัวไปฝึกงานกันแล้ว บางคนก็เริ่มงานตั้งแต่ธันวานี้ บางคนเริ่มงานมกราหน้า แต่นั่นก็หมายความว่าเปิดเทอมหน้าก็จะไม่ได้เจอเด็กๆ กลุ่มนี้อีกแล้ว นึกแล้วก็ใจหายเพราะเด็กๆ กลุ่มนี้เป็นนักศึกษารุ่นแรกในชีวิตอาจารย์มหาวิทยาลัยของฉัน เพิ่งได้สอนแค่ปีเดียวก็จะโบยบินออกสู่โลกกว้างกันแล้ว ก่อนจะจากกันจึงได้นัดนักศึกษาไปทานข้าว เด็กๆ เลือกร้านอาหารเกาหลี "มาชิตะ" ซึ่งอร่อยดีแต่ความอร่อยของอาหารก็สู้ความสนุกสนานที่ได้พูดคุยกับนักศึกษาไม่ได้เลย นอกจากจะสนิทสนมกับเด็กๆ มากขึ้นยังได้รู้เรื่องราวและเข้าใจชีวิตนอกชุดนักศึกษาของเด็กๆ มากขึ้นด้วย คุยกันมาราธอนตั้งแต่ห้าโมงครึ่งถึงสองทุ่ม ถ้าไม่เบรคว่าพรุ่งนี้เด็กๆ จะต้องส่งเล่มวิจัยก็ไม่รู้ว่าจะกลับบ้านกันเมื่อไหร่ รักมากเลยนักศึกษารุ่นแรก